1 December – Wandelen na het werk en kracht
Slechtere nacht weer. Al die donkerte ook! En de ongemakkelijke temperatuur wisselingen. Verder voelt het okay-ish. Geen extreme pijntjes, geen blokkades. Wel moe-achtig en achteloos. Maar tot nog toe valt dag 18/19 mee. Het hele experiment valt mee. Nieuwe telefoondienst. Ik probeer alles op orde te krijgen. Overzicht verzamelen, pakken en houden. Ook al is het veel, het moet kunnen.
De telefoon is enorm wennen, maar de klanten lijden er niet onder. Ik doe mijn ding. Stukje bij beetje. Sommige dingen vallen mee, sommige tegen. Ik blijf wel blij. Maar na het werken wil ik maar 1 ding: naar buiten! Het regent niet, maar het waait koud. Rob en Vincent gaan mee. Het helpt om buiten af te koelen. Saai blokje om, maar de heren kletsen wel door. Stappen gescoord, half uurtje gesport. december is begonnen. Ik ben niet extreem moe of lastig of wanhopig vandaag. Een beetje gelaten. Ik heb weinig trek.
Geen zin in kracht. Beetje doorheen gefröbeld. Het lijkt makkelijker te gaan. Behalve het planken. Ik begin de oefeningen te kennen.
1 is als n pannekoek de halter voor me houden en squatten. Niet heel leuk, maar te doen. 2 kilo.
2 is armpje omlaag langs been. Niet moeilijk. Of ik doe het niet goed. Twee kilo.
3 deed ik met 4 kilo en dat was volgens mij wat zwaar. Maar ik lig erbij en duw met de armen de halters omhoog. Deed ik 10 keer ipv 12 omdat het zwaarder was.
4 is dan staand en de kast vasthouden en naar beneden. Vind ik best stomme
Oefening.
5 moet ik staand twee halters omhoog duwen. Dat knakt. Maar steeds iets minder.
6 is dan de vreselijkste: de plank. Terrible. Ik doe al geen side plank meer. De langste 30’seconden.
7 dan iets met haltertje omhoog en de buikspieren even flink gebruiken leuk is een groot woord, maar ik kan iets!
8 is in een V zitten. Dat vinden de buikspieren dan moeilijk: stil zitten. Duurt heel lang.
9 tot slot is de schuine buikspieren armpje links naar beetje rechts. Het is een grappige oefening.
Dan is het klaar.
Weinig pauze genomen deze keer. Ben ik er lekker snel mee klaar! Duurde toch al te lang. Ik was er na 16 minuten al klaar mee. Dus dan is nog een keer 16 minuten best goed toch?
Ach, ik ga er beter van zwemmen… hoop ik.
2 December – Lunch- en avondwandeling
Net goed genoeg geslapen. Ik doe echt wat ik kan qua werk. Maar de dinsdagen zijn zwaar. Er is veel werk en ik doe ook veel, maar na de presentatie ben ik wel even écht moe. En dan de noodlijn nog. Allemaal net niet genoeg gedaan. Geen puf meer voor sport. Tussen de middag begonnen met wandelen en dat s avonds afgemaakt. Leuk vormpje door de wijk in 2 delen.
3 December – Zwemtraining TVA van JC baan 2 iets met tempo?!
Slecht geslapen. Ik maak me wel zorgen om de websites en de lasten en de uren. Vroeg op. Lange en zware werkdag. Ze stellen me gerust maar de druk blijft toch.
In combi met vermoeidheid gaat het niet best. En afscheid van de collega wiens werk ik moet overnemen. Ticketjes. Een hoop overnemen. Door mekaar. Klanten spreken. En ik weet niet of ik dit kan blijven doen. Het gevoel alsmaar achter te lopen blijft. En dan zwemmen? Vincent is later, maar echt erg is zijn ‘ongelukje’ niet. Ik heb hoofdpijn, ben moe en ik heb krampen en geen zin. Ik ga gewoon even nat worden voor het half uurtje sport. Het is stom. Een tempo training. Ik zit met R en Lalala en e in de baan. Ik ga niet alles voorop, maar we wisselen een beetje. Al doet R het meeste werk. Ik tel al na 6 minuten af tot het half uur. Tempo is niks voor mij, maar ik doe het gewoon. Rug en school is nog minder. Ik voel geen tempo. Heb ook geen pijntjes ofzo, maar vermoeidheid is vreselijk. Achteraf heb ik het snelste gezwommen sinds tijden, wat ik dus totaal niet snap. Maar net als met teveel: er boeit mij niks.
Ik had al met Vincent afgesproken niet de tijd vol te gaan zwemmen. Het kan me ook niet schelen als de training geel of rood is. Een half uur bewegen is soms moeilijk genoeg. Ik maak het half uur vol en wil dan de mijl halen, maar na 40 minuten is het meer dan op. Afgedraaid. Alleen nog maar vreselijk veel zin in frietjes.
Qua hormonen is het nog best goed, ik vind het werk erg leuk (alleen teveel), ik heb meer dan de liefste collega’s die helpen en geruststellen, maar ik vind die donkerte zwaar. Nauwelijks daglicht zien. Maar het licht boven in het WTC is erg mooi. Hoewel ik oververmoeid ben zonder te sporten heb ik weinig pijntjes meer. Alleen de hrv blijft dramatisch hoog en de onrust dwaalt ook maar rond.
4 December – Hardlopen wu12’-5x1min op tempo 5’00-4’rust
Ik ren de hele dag harder achter de feiten aan dan ik een marathon ren. Er zit ergens een extreem hinderlijk geluid in huis wat niet te lokaliseren valt. Er is en blijft en komt teveel werk. Ik heb het gevoel een brandje te blussen, terwijl verderop de vlammen weer uitslaan. Tickets en websites. Aan de lopende band.
Dan ga ik hardlopen. Meteen na het werk. Donker is het toch. K had ook al diarree. Ik heb 200m gelopen en dan voel ik me al beter! Ik snap het wel ergens als mensen elke dag moeten rennen tegen stress. Eindelijk iets wat ik kan! Mijn benen doen hun werk. Niet over nadenken. Tempo is niet echt boeiend, maar het ligt hoog! Ik kan tegen het donker. Niet echt koud ook. Wel druk. Muziek aan. 12 minuten inlopen, met gemak 2km. Dan 1 minuut sneller en dat is net bij het oversteken. Jammerdebammer. 4 minuten rust valt ook wel mee, staat ook best een tempo. De minuten versnellen daarna lukken wel beter. Ik ga gewoon door. Nergens last van of echte moeite mee. Of juist met alles? Ik krijg het warm. Ik stop even bij het sluisje. Omdat dat kan.
Fotootje. Ademhalen en door. De vierde keer is wat minder vanzelf. Ik ga helemaal om de eilandbuurt heen. De vijfde keer lukt weer wel en dan rustig uitlopen. Alles gaat 10+km/u. Ik maak 7km vol. In 39 minuten oftewel 5:31 gemiddeld! Fors voor mijn doen. Garmin keurt het af. Vo2max lager. Uitvoering: 65%. en met stopje 5:43 gemiddeld. Ook nog leuk. Hoge hartslag. Maar ik ben vooral blij! Het heeft me goed gedaan. Hopelijk geen last achteraf.
Alles gaat slechter: moe, ietsje angstig om alles verkeerd te doen, langzaam van begrip.. maar niets ergs: niet vreselijk ongelukkig, niet extreem moe meer, geen blessureachtig pijntjes. Hrv laag, vo2m omlaag, in Garmin is alles rood! Maar het voelt eerder rozerood en dat valt me mee nu ik van mijn eigen hormonen afhankelijk ben. Wel slecht en onrustig geslapen.
5 December – Een ijskoude fietstocht buiten met Vincent samen
Weer een klote nacht. Op de bank in slaap gevallen, naar bed gestrompeld om 12 uur. Desorientatie. Rechtervoet peesplaat doet pijn. Balen. Buikpijn ook. Moe. Jankerig. Misschien toch de hormoonomslag vandaag. Koud. Rommelig. Ongeconcentreerd. Geen goeie dag. Kan wel een uur op de bank hangen en wat langer blijven liggen. Zie op tegen 10em, wat als dat slecht is voor de voet? Maandagavond fysio geboekt.
Vincent en ik gaan fietsen. Gravelbike en Vincent neemt het motortje mee. Ik heb een vermogensmeter op de gravelbike! Da’s lekker. Met wat vertraging gaan we. Idee was rondje oostvaardersplassen, maar het blijkt kouder dan we dachten. Koude voeten was ingecalculeerd. Maar ik had ook een koude borst en Vincent had steeds koudere handen. Het waaide erg koud. We gingen door het bos en dat was wel lekker. Maar tempo of kracht zat er niet in vandaag. Bij ons allebei niet. We lieten het rondje ovp gaan en kozen voor noorderplassen. Binnendoorpad. Kunnen we terug over de dijk. We hebben een boel gebakkeleid over de route. Maar het werd het Wilgenbos en dan buitenom. Stopje bij het sluisje.
We hadden elke keer de neiging snel weer naar huis te fietsen. Maar toch niet gedaan. Een enorme doorzetten-training. Ik heb die vaak genoeg, maar Vincent had het zwaar. De bruggen waren totaal niet aan mij besteed vandaag. Koste me een bak vermogen!! We reden langs de tennisvelden en over het fietspad. We zagen geen enkele andere fietser! We hebben ons enorm verbaasd over de geplante stokjes: zouden dat bomen worden? 😄
en dan de np-wijk door en de dijk op. Een klein zonnetje maakte het mooi, maar de ijskoude wind bleef.
We wilden naar huis. Nog even over het industrieterrein.
Ik fietste 47 seconden te lang, maar de training heb ik niet eens aangezet. Ijskoude voeten. Verder viel het me mee qua kou. Wel moe. Maar dat is de hele dag zo. Alles sleept zo een beetje door.
6 December – Binnen fietsen en buiten wandelen
Garmin s*cks – unproductive 😡😩 Nog een uitvoeringsscore van 62% ook voor het binnen fietsen! Dat valt me mee. Het lukt me niet om dat gedoe met de wattages onder de knie te krijgen. Ik probeer de training te volgen, maar het lukt me niet. Dan niet he.
Ik zit weer in Zwift – Gentil 8 in France deze keer. 30 kilometer in totaal. 300 hoogtemeters bij elkaar. Opgestaan om met Vincent te yathzeeen als hij op de fiets zit. ik moet zelf ook losfietsen, maar met verschillende blokken, die toch hetzelfde zijn. Garmin neemt dat op en dat sucks. Fietsen binnen eigenlijk sowieso. Ik ga veel te langzaam, iedereen racet me voorbij, ook als ik 30+ rij. En het klimmen kan ik niet. Het is belachelijk, want in real life kan ik dat goed, maar in Zwift ben ik een riseetje. Ik zwoeg omhoog en omlaag is ook niet mijn voordeel blijkbaar.
Ik verveel me. Ik heb niks te doen. Ik baal. Ik zweet me helemaal kapot. En ik wil gewoon kilometertjes maken. Ik krijg een ride-on van niemand minder dan ES, die alleen maar vlak op en neer rijdt in een groepje. Misschien moet ik dat ook eens proberen. In de kerstvakantie. Een dagje op en af de Zwift. Maar nu maar eens een uurtje vol proberen te maken. Ik laat de training maar een beetje los. Lukt me toch niet. Ook al niet. Ik heb alleen een kopje thee. laat de chocolaatjes dicht. Als de route af is, heb ik nog 10 minuten training over. Ik ga nog maar een keer omhoog en omlaag en maak 30km, de training en 300 hoogtemeters vol. Verre van geweldig natuurlijk. Voor mij een aardig gemiddelde van 27,5. Maar ik ben een vrouw van 52. Mijn hormonen liggen weer dwars en ik heb krampen. Tot nog toe gaat het experiment best goed, maar ik was de krampen en de lasten vergeten. Ik ben onwijs blij dat ik niet hoeft te zwemmen vandaag. Dat lijkt me enorm veel tijd op te leveren! nog 34 kilometer in Zwift en nog 73 hoogtemeters te gaan….
ik wil nog naar buiten. Ik moet frisse lucht! Ik moet de stappen ook nog halen. Rob gaat mee. Het is droog. Het is niet koud. Wel grijs. Onderweg regent het een beetje, maar niet echt veel. Ik vind het wel lekker buiten! We lopen langs de werkzaamheden. Er is een nieuwe berg en een nieuwe brug. Ik vind het heerlijk om met Rob te wandelen, al heb ik niet heel veel te kletsen de hele tijd. Maken we lekker 5km vol. feels a little bit better.
7 December – Twiske Molenloop Terrible Ten Miles (16,1km)
8 December – 2 keer wandelen
Veel gezweet vannacht en dus slecht geslapen. Geen last van het lopen!!! Wel van veel werk. Met zoveel tickets lijkt er geen beginnen aan. En telefoondiensten met een aantal belletjes. Ik weet niet goed waar te beginnen. Wil meer dan er kan. Dat geeft veel onrust. Mijn achillespees trekt een beetje mee en draagt letterlijk de stress. Tussen de middag (het is zó snel 12 uur!!) even een blokje wandelen met Rob. Zie ik nog een beetje daglicht.
De middag zit weer vol: tickets, uitzoekwerk, websites, uitleggen. Ik baal er gewoon van dat nergens genoeg tijd voor is. En dan kunnen ze wel zeggen dat het niet aan mij ligt, maar ik hou er een rotgevoel aan over als er teveel blijft liggen. Na het werk loop ik andersom met Vincent. In het donker. Ik sla vandaag de krachttraining over en ga naar de fysio. Dacht ik donderdag echt nodig te hebben, maar nu valt het mee. Ik ben dus echt heel, heel blij dat ik zo hard kan lopen en dat ik daar geen enkele last van heb!! De fysio en ik moeten wel lachen: ze zegt wel tien keer dat ik moet ontspannen, maar het lukt me totaal niet, hoe ik mijn best ook doe. Daar kan je dan maar het beste om lachen.
9 December – Weer wandelen
Het voelt niet goed. Het werk is en blijft leuk, maar veel te veel. Ik ben van 8 tot 6 bezig met werk en spanning en druk en stress. En dan slecht slapen s nachts, zweterig wakker en ook onrustig. Was gister bij de fysio en mijn achillespees is behandeld. Ik loop op mijn tenen en dat trekt. Ook nu ik weinig sport zit de spanning in mijn lijf. Bij mij zitten blessures in mijn hoofd en trekt de spanning door mijn lijf. Nadeel is dat ik er weinig aan kan veranderen. En ze helpen me, mijn lieve collega’s; maar ik voel me gejaagd. En er is meer dan werken: een vaatwasser, een gesprek op school, aandacht geven aan mensen, me zorgen maken om ‘me bestie’ en ik denk dat de hormonen nu ook rond beginnen te dansen. Ik ben niet ongelukkig, maar wel heel erg moe. De donkerte, de uitzichtloosheid en zweetbuien helpen niet mee. Ik heb moeite om alles te volgen.
Zwemmen overslaan is prima. Naar het zwembad gaan, al die luitjes: dat is me net teveel en kost meer energie dan ik heb. Dus even wandelen. Het is warm buiten, droog en het waait. Vincent loopt mee. En dan ben ik opeens kwijt waar ik ben. Dat is raar, want ik ken de wijken blind, maar mijn hoofd is dan te moe. Komen we anders uit als ik denk. Maar we wandelen een half uur weg, stappen gehaald en buiten geweest. Er zijn belachelijk veel kerstlichtjes. Als er nog iemand zeurt over een energietekort… Ik adem gewoon door. Day by day. Lá i ndiaidh lae.
Ik doe wel weer netjes de peesplaatoefening. Paar minuten per dag die zorgen dat de rek uit het lichaam gaat. Niet meer op de tenen willen lopen. Raketten op de trap. Snel op, 4 tellen terug, 1 tel rust.
10 December – hardlopen tussen werk en kerstwerk.
Weer een hoop drukte, maar ik krijg het weggewerkt en ik krijg hulp van veel lieve collega’s. Maar toch ben ik gespannen aan alle kanten. Zweterig. Ik verheug me op hardlopen. Al als ik opsta. Maar eerst een ochtend tickets wegwerken wat supergoed gaat en grip krijgen wat ook lukt en dan uitleg geven aan een collega die ook mee gaat helpen! Ik heb mijn hardloopshirt aan en doe om half 2 een korte broek aan. Het is warm, maar in het begin nog koud. Vincent gaat mee op de fiets. Ik moet echt even wennen aan rennen overdag in de baas zijn tijd. En toch ook gewoon in mijn pauze. Vanavond is er kerstdiner en veel mensen bij elkaar en dus extra stress, dus dit moet even, dit hardlopen.
De eerste kilometer is nog hopeloos en voelt als wegrennen om niks. Dan 30seconden waarin ik dacht te moeten versnellen maar het is juist rust! Het gaat goed. Ik heb niet veel te vertellen. Maar ik vind het wel leuk dat Vincent naast me fietst. Onverhard. Het gewone rondje. Niks moeilijks. In de derde kilometer voelt alles al rustiger. En warm. De brug is al bijna af. En dan moet ik bij het centrum even een poepstop maken. Ook weer als vanouds.
Het tempo ligt trouwens best hoog! We gaan door. Er is een beetje zon zelfs. Heerlijk! Dan wind tegen. Ik loop om door het bos. Het gaat allemaal prima en ik ben zo blij dat ik loop!
Ik kom tegen de wind in en het viaduct op wat boven de hartslag uit. In de laatste kilometer voel ik de peesplaat en de knie. Niet heftig, maar het is genoeg. Ik voel me beter en opgewassen tegen kerst! Ik ga de training niet helemaal vol maken, ik moet immers nog douchen en snel iets eten. Ik maak wel 7km vol in een tempo van 5:43. Uit-thuis is 6:04. Prima 👌🏼 hierdoor kan ik er de hele avond tegen! Het eten is lekker, de collega’s geweldig.
11 December Duurloop 30-20-10 minuten en een soort van krachttraining
geen idee of het slim was om weer te gaan rennen, maar het is zó hard nodig! Moet zoveel afreageren van het werk. En van al die gebroken nachten. Heb al in weken niet doorgeslapen en 2 of 3 keer per nacht wakker worden is gewoon geworden. Verder geen tekenen 🩸 interessant. Kan stress ook goed in meespelen. De drukte op het werk is zo overweldigend dat het bijna grappig is. Tickets aftikken, websites opleveren voor WijWijzer, telefoondienst (gelukkig stil) en na een kwartiertje lunch een bespreking waar ik tegenop zag. En toen moesten er weer 10 extra websites gevuld worden. Ik heb het in de hand, maar de tijd ontbreekt simpelweg. Ik kan er mee omgaan, want het is nou eenmaal niet anders. Moet er bijna om lachen, omdat het zo triest is. Ik kon kiezen: chocolade eten, onder een dekentje kruipen of hardlopen. Dan het laatste maar. Gewoon rustig aan. Door de wijken. Muziek hard aan. Alles in zone 2 of minder, alles is best, tempo oninteressant en of het lukt ook. Ik begin langzaam en voer het tempo elke km iets op in het eerste half uur. Hartslag ook steeds iets hoger. Grappig om de wijken heen lopen. Ik voel goed hoe het lukt. Het gaat allemaal wel. Mijn benen doen het, rechts doet pijn en het duurt een tijd voor ik wat ontspan. 30 seconden neem ik ook echt rust ook. Ik vraag me af welke kerstboom ik zie die groot is met rode lampjes: het zijn de molens.
Dan 20 minuten een blok. Ik zet lekker aan. Dan is er niks meer aan werk. Gewoon muziek, wind tegen, stappen, zweten en rennen. Stukje verder, maar niet heel de eilandenbuurt rond. Het is fijn om even vol te houden en 5:45 te gaan. Ik ga via de sieradenbuurt. Dan weer even wandelen. Een minuutje.
De foto’s lukken niet. Ik ga langs het park. De laatste 10 minuten ga ik weer echt langzaam. Ik maak nog een klein ommetje door de wijk om 10km vol te maken. Is mooi gelukt. 6:03 gemiddeld. Ben ik heel blij mee! En dan de rest van de avond. Dat is een ‘krachttraining’:
ik neem nog een krachttraining op ook! Eerst alle was opruimen. 2 machines liggen klaar. Dus ook de hele dag wasjes gedraaid tussen het werk en sporten door!
Dan 3x de trapoefening. Op het randje staan, snel omhoog, rustig omlaag, even vasthouden en dat 10 keer. Dan in de rust de strijkspullen klaar zetten.
20 minuutjes de strijk wegwerken. Hoppa!
En dan de laatste spullen uit de droger halen en opbergen.
Voila.
Dat is echt soms: een krachttraining!! Om 10 uur s avonds.
12 December – Bondarenko zwemmen in de Koploper, wandelen in Diemen met J en binnen fietsen
van de week kwam het er niet van, dus de training naar vandaag geschoven. Met Vincent naar Lelystad toe. Ik had een bondarenko bedacht: 50rustig-50snel, daarna pauze 100rust-100snel en daarna pauze, 2×200, 2×300,2×200, 2×100, 2×50. 2000m bij elkaar. Ik dacht: ik ga in de mindere baan, maar toen verhuisden er wat mensen en leken er alleen nog maar topzwemmers te zijn. Ik ging er toch maar bij. Nou, dat die man met dts-badmuts buiten heeft gezwommen en die andere die instructie kreeg en die dame met flippers: ik zwom ze er allemaal makkelijk uit. Diep insteken en doorhalen is gewoonte geworden. Ik vond de bondarenko wel lekker! In het begin dan… 2×50 en 2×100 ging goed. En snel voor mijn doen! 2×200 ging ook prima. Maar dan 600 achter mekaar in 2×300 is wel even doordrammen! Ging ook snel. Dan weer 400 (2×200) en die vond ik het lastigst. Vermoeidheid kickt in. Tellen wordt lastiger en harder gaan vergt ook wel ietsje meer. 2×100 was weer te doen dan. Ik ging gewoon wel veel te snel! Was met 2×50 erbij klaar in 40 minuten ofzo. Moest toch echt een uur! Dus 400m duurtempo. Vincent deed ook zelf de bondarenko. Met meer pauzes aan het begin. En sneller! De anderen verlieten het bad. Ik rustte even voor de 600m en zei ‘pfoe, 600’. Die meneer die aan het oefenen was vroeg me wat ik zei en hij vond 600m wel heul veel!! ☺️ ik heb ook nog 100m zonder achtje gezwommen op het laatst. Oei. Dat haalt het gemiddelde tempo wel vet omlaag! 1:59 gemiddeld in totaal (2:17 zonder achtje) Al met al lekker gezwommen. Dat lukt me daar meestal wel, in de Koploper. Maar nu ook eens fijn dat ik niet de sloomste van de vaan was maar de snellere. De 4000m voor de decemberbadge zijn binnen!
Ik had niet heel veel zin om te gaan wandelen. Het leven van J is moeilijk en apart en lastig. Haar kind is zó anders dan de mijne! Geen school, geen werk, niet gelukkig. J werkt goed aan zichzelf, maar de omstandigheden zijn tegen en ik had geen zin in dat gejubel en gefiep. Ik sliep vannacht óntzettend slecht. Dramatisch. Elk uur voorbij zien komen. Zweten, krampen, onrust. Da’s niet lekker. Verder is het lijf wel rustig van de hormonen. Niks in aantocht lijkt het en ik zit al op dag 30. Natuurlijk kwam J te laat, maar ze was er tenminste! Het Diemerbos. Speciaal, zo in de stad eigenlijk. De route was bepijld. Eerst door Diemen. Ik vertelde van de stageplaats. Dan onverhard beppen de meiden over de overgang.
En dan een brugje naast het spoor, onder het spoor door en we lachen veel! Ik vertel van de Hardman. Voor mij is dit wandelen te makkelijk. We gaan even de bosjes in en dan kwek ik weer door. Hoe geweldig het was! We komen weer langs de snelwegen. Helemaal bijzonder ook.
En dan het bos in en ik klets alles vol over de marathon in de hardman. We zijn wat mij betreft te snel terug en het ging alleen maar over mij! Dus we gaan nog even thee drinken en dan mag zij kletsen. Ze heeft enorme bewondering voor mij en hoe ik het allemaal doe. Dat verbaast mij. Want ik worstel ook aan alle kanten met pijntjes, slecht slapen, onrust en stress. Maar in haar ogen kan ik plannen, opvoeden, sporten en werken. Raar om dat vanuit haar kant te bekijken.
Ook al geen zin in het fietsen wat nog open staat op het schema. Ik vind fietsen binnen zo moeilijk! We hadden een leuke avond met pannenkoeken en Rummikub en Lego. En dan moet ik nog fietsen. Er staat een training, maar daar trek ik me niks van aan. Klopt toch voor geen meter. Nee, ik wil 34 km fietsen en 45 hoogtemeters. Dan heb ik 10000m omhoog gefietst en 10000 km in totaal! Ik neem de vlakke route. Zo snel mogelijk hier mee klaar zijn!
Ik verveel me. Bel met pa en ma. Verveel me verder. Het gaat voor mijn doen lekker snel. Verveling. En fietsen met die benen! Ik voel ze, mijn benen. Gewoon zwaar. Niks van aantrekken, blijven trappen als een malle. Zwift is de enige plek waar je jezelf kunt inhalen of laten passeren. Ik ga twee keer heen en weer. Verveling. Boven de 30 blijven fietsen en door naar 30km in een uur. Verveel me gewoon door. Op het einde me nog ingespannen om binnen de tijd de afstand te halen. Lukt. 35km in 67 minuten.
En 10000 kilometer bij elkaar verveeld. 10 kilometer omhoog. Garmin vond het niks natuurlijk. Ik weet niet zeker of ik het daar niet mee eens zal zijn. Volgens mij redden de meeste helden 10k km wel in een jaar en ik heb er jaren over gedaan! Maar wel mooi op Zwift bij elkaar getrapt. Verveeld meestentijds.
Mijn collega heeft me geappt dat ze ontzettend zijn opgeschoten met de websites. Het komt wel goed.
Nu de rust in Anke nog.
13 December – Hardlopen: 5x (2km duur-200m sneller -200m snel-100m rust) en een zwemtraining
uit-thuis 5:52 / tempo 5:44 / 11,11km /01:03:45.
Ik heb nergens zin in. Garmin noemt me vermoeid en zo voel ik me ook. Maar aan de ene kant ben ik productief en snel, aan de andere kant valt de hrv weer terug en herstel ik niet. Ik ben vooral erg besluiteloos. Rennen, fietsen of zwemmen of niets? Blijf lang liggen ipv fietsen. Lego bouwen. En dan toch maar lopen. Het is lekker weer. Korte broek, lange mouwen. Opdracht is duurloop en nog iets. Ik ga door het bos en het fietspad richting de dijk nu het nog kan. Twee km duurtempo is okayish. Het voelt als 6:30, is 5:45 ofzo.
Miljoen pijntjes: knie, achillespees, voet, hoofd, keel, maar niks echts. Ik kan er prima mee lopen. En dan 200sneller. Doe ik wel een beetje. Dan weer 200 en ik dacht rust, maar die volgt daarna als 100m. Dat dus: ik weet het niet en snap het niet. Hoofd is te moe. De volgende 2 langs de plas gaan heerlijk! Niet dat het tot me doordringt, maar het gaat goed. Ik snap nu het versnellen en probeer maar wat. Richting de dijk. Ik stop even voor een foto. Tempo is 5:40.
Door het bos. Zie dezelfde mensen weer. Ik versnel weer wat, maar niks voelt goed genoeg. Het bos is mooi. Ik denk de hele tijd: wanneer moet ik nou, maar het hoeft niet. Geen aandrang, geen honger en vooral geen zin. Geen plezier. Weinig moeite.
Ik moet de tien km halen. Over het viaduct en nog een keer wat sneller. Tien km in iets van 57 minuten. Huh? Nou ja zeg. En dan nog een km extra door de wijk ploeteren. Het wordt dus ruim 11km en ik vind het best. Geen bosjes, korte pauze, geen zin van gekregen. Joh, boeie! Ik heb het gedaan en morgen hoeft het nu niet meer. Ik baal dan dat fietsen niet lukt. En dat morgen zo vol zit. Dat het huis niet netjes is. Dat ik aan zoveel moet denken. Dat iedereen zo geweldig goed is en niet hoeft te trainen. Dat ik me zo vermoeid voel. Dag 31. Een nare gelatenheid.
En dan gaan zwemmen. Een TVA training, tempo, in baan 2. Ook geen zin in net als in lopen of iets. Gelukkig geen last van het lopen. Ik heb vooral geen zin om íémand iets te zeggen. Of mijn best te doen. 48 minuten in het zwembad. Geen moeite doen. Gister al gezwommen, gerend. Ik ga in baan 2. ‘Zit je wel goed’ vraagt ze. Trut. Ik weet wat ik doe hoor. Zwemmen. Oefenen. Inzwemmen. En dan iets met school-rug-bc100m-school-rug. Bah. Ik vooraan, maar ik verlies op rug en school. Daarna 4×50 techniek (slepen, hoge elleboog) en 200z2. Anke vooraan. Allemaal je bek houden. HB vraagt of ik off-season geniet, maar rot-op: vooral off. We moeten 6x25m sprinten. Allemaal een keer voorop. Kan ik inhalen en toch mijn best doen. Verdomme. Oefenen. Ik tel de tijd af. Dan 50jes hard. Acht maar liefst. HB en ik wisselen af. Gaat hard. En lekker! Ik merk enorm verschil tussen voorop en achter iemand. Daarna 3×100: z2,z3,z1. Welke wil je, vraagt HB. Ik zeg snel z1 en ik pak z2 ook mee. Keurig 2:00. Z3 gaat lekker snel! Dan zijn de 48 minuten om. Maar ik had z1 beloofd en die doe ik ook nog dan. 2000m. Klaar ermee. Het bad uit. Klets nog even met MB. Die is lief. Dan gaat het heel erg snel bergafwaarts: TdM is er, de klootzak. In douche me en ga snel weg, maar niet snel genoeg. AD vraagt: “gaat Vincent nou een hele doen, heb ik dat goed gehoord?!” Flikker op zeg, waarom zouden wij of hij dat niet kunnen?? Altijd dat neerbuigende, alsof wij niks kunnen omdat we niet hoog van de toren blazen! Ik antwoord keurig, schep op wat ie doet en loop met MB weg. Ze vraagt door en weet genoeg. Er zijn ook fijne mensen bij die kutclub. Een paar. DR houdt T in de gaten en ik heb weer een groene training op het schema staan. Voor het feit dat alles kut is, ziet het schema er netjes uit. Ik zwom trouwens 1:56 gemiddeld. En dan telde Garmin de pauzes soms mee en dommige dingen teveel. Boeie. Ik ben vandaag gewoon gefrustreerd.
14 December – Wandelen met Rob om Giesbeek
Weer slecht geslapen. Minstens 5 keer wakker. Vroeg op, want snel naar Arnhem voor de verjaardag van MG waar Vincent gaat hardlopen. Rob scheurt er heen. We zijn net op tijd. Vincent gaat rennen met de Kamper-mensen en Rob en ik gaan wandelen. Ik heb geen wandeling gemaakt, maar we komen al snel op een klompenpad. De zon komt door en het is best heel mooi!
We zien ze boven op de dijk lopen. We wandelen verder. Verhard, want natte voeten is niet lekker. Dan kletsen we een tijdje met Renate, een oudere triatlete die bij Marcel zat, maar nu een knie operatie moet ondergaan.
We lopen door het dorp. Molen, kerk, vrijstaande huizen: echt een dorp. We pakken aan de andere kant de route weer op. Langs het water. Het diffuse licht is adembenemend. Een mooie dijk.
Dan blijkt het water toch de IJssel te zijn en hebben we de lange route te pakken! Onhandig. We lopen langs de drukke weg terug. Naar het watertje de Zwalm, waar we langs hadden gemoeten. Langs een tuin vol beeldjes.
We lopen door het dorp om de weg te vermijden en dan de dijk weer op en terug. Nog best een stukje. We kunnen nog even binnendoor op het laatst. Wandelen lukt prima, maar ik ben erg moe. Al met al toch 7km gelopen.
Dan door naar Hilversum voor schoonmams 81ste verjaardag. We zijn lekker op tijd! Ze zorgt goed voor ons en het is goed om Robs broer en zijn vriendin te zien, maar ik voel mijn sociale batterij ook leeg lopen! Dit weekend heb ik absoluut niet genoeg kunnen bijkomen. Slapen lukt niet, ontspannen gaat moeilijk. Ik heb geen pijntjes meer in mijn voet gelukkig. Knie blijft ietwat gevoelig.
Er stond een fietstraining van 2 uur, maar ik red het niet meer s avonds. Beetje keelpijn, erg moe, moeite met alles op een rijtje zetten. Dat wordt nog wat met probleemoplossend denken de laatste werkweek van dit jaar! Ik baal óntzettend van die fietstraining, dat me dat niet lukt. Voel me een onwijze looser. Autsj