Uncategorized

Aan de ene kant denk ik: hoe erg kan het zijn als ik nu langer over de halve marathon doe als bij de halve triathlon? Ik bedoel maar… Aan de andere kant: ik moet de halve triatlon toch onder de twee uur kunnen lopen nu? In de trein vind ik het matig spannend. De zenuwen … Continue reading »

9 oktober: Anke ziek thuis. MoeMOeMOE. SlapenSlaPENSLAPEN. En dan is het weer over en goed!     En ik ga zaterdagmiddag ook zwemmen natuurlijk! We doen een lesje ademhaling: om de 2 slagen, om de 3 slagen. Ik ben gewend aan om de vier slagen rechts te ademen. Vandaag blijkt dat met achtje 1 op 5 … Continue reading »

Maandag: Ik ging met Manuel hardlopen. Niet te hard. Om half 9 zouden we gaan. “Mama, ga je mee hardlopen”: ik kon wel onder de tafel kruipen… En niet anders dan ‘ja’ zeggen. Om 8 uur, samen met met kleine ventje naar buiten. Door het donker. Spannend hoor… Zomaar met mama het donker in. We … Continue reading »

Maandag na de tri rust? No way! Ik ga lekker een keer terug naar mijn oude cluppie Just Run. Als betaling vul ik de snoeppot die ik ze schonk bij mijn afscheid. Nu ga ik er (natuurlijk) hardlopend met Manuel naartoe. Ik vind het wel spannend: kan ik ze nog wel bijhouden…. Ik ben van … Continue reading »

Vorig jaar zouden we al met zijn drietjes meedoen aan de estafette-triatlon. Maar toen liep RW een hersenschudding op en gingen we niet. RW kan zwemmen, in het zwembad, JW kan hardlopen, dus ik ging fietsen. Een kwart triatlon. Vandaag zouden we het wel gaan doen. Het weer was mooi, het gezelschap perfect, mijn fiets … Continue reading »

Ik hou niet van rust. Ik kan er slecht mee omgaan. Ik word er ongedurig van en prikkelbaar. Intussen is een weekje met 4 uur sporten rust. Nu maak ik even mijn eigen schema’s. Mijn eigen houvast. Tot ik een andere train(st)er heb gevonden en tot ik weet wat ik verder qua doelen wil. Van … Continue reading »

Ik was thuis maandag. Om bij te komen, om een blog te schrijven, om alles op een rijtje te zetten. En om piano te gaan spelen! Ik heb echt een tijdje zelf geloofd dat ik na de halve triathlon wel zo genoeg zou hebben van sporten, dat ik mijn tijd in piano spelen zou gaan … Continue reading »

Ik heb wel duizend keer aan het SMSje van vorig jaar gedacht wat ik van Merijn kreeg: “En volgend jaar jij die halve toch?” Want vandaag en geen dag eerder, was het antwoord echt definitief ja. De nacht sliep ik redelijk: na elk uur een keer plassen kwam ik weer in slaap. Om half 6 … Continue reading »

Maandag fietsen. Gewoon zelf een uurtje. Langzaam aan. Niet met de haantjes mee van de training. Daar kan ik niet aankomen met mijn zone 1. Ik breng Vincent weg en ga de andere kant op. Op de dijk ging ik wel even wat harder, maar verder… Geslingerd door de wijkjes. Inhouden, rem erop, lage hartslag. … Continue reading »

Maandag 28 augustus: Na een lekkere wandeling op hoogte langs de Silvrettasee met zijn drietjes mocht ik ‘s avonds nog een stukje hardlopen. Ik vroeg na het eten aan Vincent: ‘ga je mee?’ en rekende op een nee, maar hij riep “ja!” en ging zich omkleden. Het wordt hier snel donker, dus veel tijd hadden … Continue reading »