16 April – Fietsen – (koppel) rennen – (TVA) zwemmen & een poezepootje
Er zijn van die dagen dat je opstaat vol goede plannen, maar dat het al na een uur anders blijkt te lopen. Kind naar school brengen (te vroeg), dan met de poes naar de dierenarts (nooit fijn) en dan vervalt bellen op de fiets en wordt dat gewoon bellen met familie. Na de lunch stap ik node op de fiets. Binnen. Het waait me buiten te hard en dat is te oncontroleerbaar. Een cadanstraining. 30 minuten infietsen. Dan maar liefst 6 keer 5 minuten wisselen tussen een hoge en een lage cadans. Ik had gedacht de training te combineren met Udemy of bellen, maar het lukt niet. Dan maar verveling. Met citroenthee erbij.
Ik doe een riders choice dus heb geen last van de ‘omgeving’, maar het tempo omhoog is dan weer te sneu voor woorden. Ik kijk naar de cadans en 75 voelt voor mij prima. De cadansblokken daarna vallen wat minder na de bootcamp gisteren. De hoge cadans is te doen. Die hou ik rond de 85. De lage cadans rond de 65. En dat is kracht. Gecombineerd met… verveling. Moet ik ook leren. Het is dat ik zelf met de trainingen heb lopen schuiven, maar ik vind het fijn om de trainster de schuld te geven van deze stomme training. Ik wil haar ook in de schoenen schuiven dat ik dan een col ga fietsen! Maar helaas; ook dat is mijn eigen (domme?) beslissing.
Voor de cadans maakt het niet uit, het tempo is sneu. Maar ik kom ook boven! Snelheid gaat t niet om vandaag. Frankrijk in Zwift is ook wel leuk. Ik doe ‘braaf’ alle cadansblokken. Anderhalf uur lang. Heel lang. En lang – zaam. Ik moet plassen. Ook anderhalf uur lang eigenlijk.
Eerst plassen, dan de zieke poes filmen en haar broer weghouden, daarna het telefoonhoesje zoeken. Nog iets aandoen met lange mouwen en dan gaan. 15 minuten. 2 rondjes park, maar ik doe anders. Het gaat weer niet zo hard en snel en goed en easy. Zo voelt het niet. Wat de data ook zegt!
Wind tegen. Met een kwartier heb je maar weining speling voor een groene training. Na een kilometer zit ik er al weer in. En ga ik op jacht naar 3 kilometer. Die benen van mij die doen het. Niet vanzelf hoor, maar wel blessurevrij. Ik heb wind mee en red het net, 3 kilometer in 18 minuten.
Dan weer snel door naar een beetje werken en een kind halen en eten maken. Gelukkig heb ik goed geslapen, maar de nekpijn is nog niet helemaal weg. Ik had zoveel meer willen doen op deze vrije dag dat ik alleen thuis ben. De blog moet hoognodig bijgewerkt, alle was- en strijkgoed wegwerken zou fijn zijn geweest. Piano spelen. Of een uurtje niks. Maar het zat stampvol.
Dan weer zwemmen. Nog last van nek. Minder dan zaterdag. Het wordt warm. Rechts ademen. Krachtige armslag. Met h, d en lieve oudere man in 1 baan. Baan twee. Leek me leuker en beter.
Dobbelsteen
4-1 min-rustig
4-1 (200m!)
2-3 sneller (100+)
3-4 (150+)
?
4-6 (215! Ofzo hihi)
Alles vooraan!
150 rustig
3×75 duurtempo
4×50 hard
Niet voorop; aan de mannen gelaten
4×50 rustig voorop. D zei steeds go. Schatje is t ook.
150 duur. Slag en ademhaling opeens helemaal te pakken!!! Geen pijn.
2×75 hard. 1xh vooraan, 1x ik.
Ik had trek.
En veel water drinken.
Horloge smokkelde en ik deed mee. Haha. 😛
17 April – Hardlopen: 9×200 hard / 200 rust. HET GING WEER EENS ZOALS HET HOORT
Goed geslapen! Ondanks een nachtelijke onkruidverdelger en een korte nacht en ‘s ochtends een opgeknapte poes een medicijn geven. Lange dag op kantoor, maar leuk. Het valt nu in elkaar: ik snap hoe dingen gaan en wat ik kan (gaan) bijdragen. Ik wen aan het tempo en de mensen. Soort van opeens. Alsof het 🧩 echt gaat passen nu. Ik mag eerder weg, ‘n half uurtje. Voelt gek, maar het scheelt énorm! Op tijd thuis, Vincent heeft eten. De🩸start. Ik ga rennen als V op de baan traint. Er staat een uur. Voor 9km. Ongeveer. 9×200 hard. Onder de 5:00. Kan ik dat? Ik zie de poster van de challenge: be your best en ik heb tig mensen gezien die 150 dagen aftellen dus met die slogan ga ik naar op weg.
20 minuten inlopen eerst met tempo 6:30-6:15. Ben ik maanden blij mee geweest en nu ga ik met gemak te hard! Ik heb het koud. Hou in. Loop heerlijk makkelijk. Geen muziek. Just me. My best me. Brug over; een route dat ik terug kan. Het is namelijk de vierde dag achter mekaar dat ik loop. Noorderplassen. Mooi licht. 🤩
Dan versnellen. Ook dat lukt. Vanzelf. 200m rust op 7:30 lukt niet. Ik dribbel door. Hard. De tweede of derde gaat minder. Het is snel van start gaan, da’s de clou. Bij de derde moet ik inhouden voor een auto. De vierde viaduct op probeer ik een andere pas, maar dat voel ik ergens trekken en pijn doen in een enkel. Niet doen dus. Een onbekend fietspad! Ik loop er hard. De lastige keren 6 en 7. Ik haal fietsers in!! Het gaat allemaal met gemak. Hard. Het voelt zo machtig als het lukt, als het niet te zwaar lijkt en een spel met wind en weg en kracht. Vooral de rust jog ik.
Ik beloof mijzelf dat ik 10km mag volmaken als de training >50% goed is. Het is slechts 30%, maar ik heb 1,5km te weinig. Ik ren door en het voelt zo easy! Het licht is nog mooier. Groen en donkerblauw. Gewéldig. Ik aas op 10km binnen een uur zonder te moeten. Dat lukt. Ben ik zo verrekte blij mee! Hrf 146 en tempo 5:56. Alle 🧩 vallen in elkaar. Ben zelfs niet stil, wel blij. Kom PL nog tegen als bonus.
18 April – rustdag: Samen 5,5 kilometer wandelen in een uur.
iefje is weer thuis na 4 dagen zakentrip! Boel te bepraten. En een frisse neus is ook zo fijn om goed te kunnen slapen. Het was echt geen moment stil. Blijkbaar delen we toch alles!
Was een boeiende werkdag. Buddie J is vrij en dus pak ik stukje bij beetje alles zelf op. En wat lukt er al veel! Toen hij een paar weken terug ziek was wist ik nog veel te weinig en nu echt beduidend meer! Dat voelt goed.
19 April – 2xZwift Makuri Islands 56+20,3 met (te) lange pauze
Ingewikkeld: ik fietste eerst in 2 uur en 12 minuten 56km. Toen eten, Vincent naar school rijden en gelijk ophalen en naar de Decathlon. Die pauze was voor Zwift te lang. Ik was met fiets en al totaal verloren geraakt. Zwift telde 53km in 124 minuten.
Ik stapte weer op en reed 20,3km erbij. Binnen 3 uur op de Garmin. Die telt altijd veel minder en hield het bij 65km. Dus ik heb de tijd van Garmin (2:59) en de bij elkaar opgetelde afstand van Zwift. Zo doen de influencers dat ook. Die stoppen in hun training en tellen dan alles op zonder de pauzes. Dan is het sneller en meer en beter. Dus ik zou moeten delen dat ik ruim 75km hebt gefietst binnen 3 uur. Met 500+ hoogtemeters.
1,5 uur bellen met Mieke. 3 potjes Yathzee met Vincent. 2 spelletjes Rummikub met Vincent. 4 keer gewonnen in totaal.
Zelf de weg gezocht in Makuri, maar alles daar nemen is verrekest lastig. 4 koppen thee. En 100+ euro uitgegeven bij Decathlon. Maar: niet nat geworden. Niet weggewaaid. Geen fiets schoon te maken. Lekker geluncht onderweg. Extra broodje hagelslag genomen. Net binnen de 3 uur gehouden op Garmin en dus een groene training. (Had 2,5 uur staan) Geen tijdritfiets zoals er stond in het schema. En… 800 ons afgevallen (hoe dan?) maar dat was al voor het fietsen. Nu weeg ik minder dan 70 kilo. Op dit moment in de maand nog wel. En omdat binnen fietsen dubbel telt, was dit een hele goeie dag! Nee, echt, ik baal er niet heel erg van dat het experiment met de pauze niet is gelukt. Moet dat stukje ‘valsspelen’ nog iets beter onder de knie krijgen denk ik. Ben te braaf hiervoor. Ik had kunnen stoppen met 56km in 2:12, was ook een groene training. Of ik had 4km extra gefietst en dan gestopt. Maar nee… ik moest meer en beter. Karma. 😛
20 April Fietsen met M, Vincent en windkracht 5 en extra lang zwemmen met baan 3
De afspraak met M stond al even. Ik zag er wat tegenop, want het is haar eerste keer buiten fietsen en dan windkracht 5 vanaf het Markermeer… dat vind ík al geen cookie. Vincent ging ook mee, die moest anderhalf uur, ik twee uur. Het ging niet hard. Wind tegen nog wel redelijk, maar op de dijk was het best ploeteren. Ik rij dan liever alleen, want die zijwind vind ik engig met zijn tweetjes.
Vincent kletste met M en ik ook. Ze heeft een lekker heldere stem! Op het open stuk op de dijk na de tweede parkeerplaats, hield ik M uit de wind. De kleuren waren erg mooi. Daarna de Knardijk. Ik ging even lekker knallen. Met gemak! Maar mensen/tegenliggers snappen dan niet dat je 40 rijdt. Ik stopte even bij de weg en toen ging Vincent tot het sluisje voluit.
Daarna reden we door en toen even langs de bloemen richting de Ibisweg. Ik wilde daar de bloemetjes fotograferen, maar het begon te regenen.
Ik zei: als het bij de Praambult niet over is, gaan we door het bos. Het was nog niet voorbij, maar eenmaal in het bos scheen de zon weer. Eigenlijk was het qua afstand wel genoeg. Vincent had het wat zwaarder en voor M was het ook wel leuk geweest. We gingen tot het Schanullekesluisje en M ging nog even hard fietsen. Ik ging nog een stukje verder om 2 uur vol te maken. Ik fietste nog wat om, maar echt harder ging het niet en gemakkelijker ook niet. Ik wilde de stad een beetje vermijden, maar dat bleek lastig. Veel bochtenwerk. Ik wilde toch 50km vol maken, ook al was de snelheid wat sneu. De cadansmeter doet het ook wel/niet/wel. ik was niet kapot van het ritje: niet qua moe-heid en niet qua blijdschap.
Daarna door voor een dubbel uur zwemmen. Ik weet het niet allemaal met het zwemmen. En of Garmin goed heeft geteld weet ik al helemaal niet! Ik zwom 150m in, waarvan 100m zonder achtje. Ik voelde mijn nek. Vannacht weer opgepikt met mijn eigen kussen en dan zit het vast. Het gaat branden en gedurende de tijd gaat het los. Starten met de afwisselslagen-reeks. Ik ging voorop en de hele slag elke keer zonder achtje. Rugslag viel me niet goed. Ik deed mijn best. We waren met z’n vieren in de baan. Daarna 2 keer 300m mt wisselende snelheden. Ik pakte mijn achtje erbij en deed de eerste keer vooraan. (100duur-50snel-100duur-50snel) Daarna ging ik achter de flippertjes hangen. Nog eens 300 (100 snel 50 duur 100 snel 50 duur) En toen deden we nog meer met verschillende snelheden. Die man vooraan deed het prima. Ik volgde gewoon. Ik moest plassen. BT kwam er veel te laat bij en tussendoor zwemmen. Stoor ik me aan. Ik adem echt maar 1 kant op. We deden 450m achter elkaar verschillende snelheden met rust onderweg en toen 100 duur-2x50snel-4x25sprint. Die laatste is niets voor mij. toen nog 4x75m Met elke keer 25m minder duur (starten met alleen maar duur en eindigen met alleen maar tempo). Ik kon alles volgen. Dat wel. Ik had ergens 25m gerommeld. Irritant!
Ik ging plassen en sprak R even aan. Ik had 2350m gezwommen. En toen ging ik weer 150m zonder achtje inzwemmen. Waren het er 500. GN kwam erbij in de baan. We deden de alle-slagen-zwemmen weer en ik ging voorop en deze keer met achtje! Ik kon J in baan 4 bijhouden! (al had hij geen achtje) De rugslag deed ik nu wel goed en voerde ik ook uit! Gek genoeg telde MrGarmin maar 375m. Toen zwom ik de 150m nog (100 duur en 50 snel) en daarmee zat ik op 3000m. 3025. Stik. Ik ging er lekker uit want ik had enorme honger/trek. Dat heb ik de laatste dagen en het is niet goed in te houden.
21 April – Triami Sprint Triatlon Supersprint in Deventer – de start van het triatlonseizoen
Hier kun je het verslag lezen.
22 April – (naar) Bootcamp (lopen/slepen)
Spieren die pijn doen.
Voeten die 100 kilo per stuk wegen.
Tempo laag.
Rugzak echt zwaar.
Schoenveter los
Het lijf schreeuwt (te vergeefs) om wandelen.
Het ging niet echt.
Ik liep met Y. We waren met z’n tweetjes.
In het bos, na 4km kwam er wat rust.
De trap tussendoor en 5km volmaken in 33 minuten.
Wat moet dat moet.
Dat moet kunnen.
Serie 1 M legde slecht uit waar het voor is.
En we moesten het goed doen maar ik kon het slecht onthouden. Slecht balanceren. Ik moest maar een beetje kletsen. Deed mijn best.
5 bomen squat-lunge en dan sprint
Serie 2. Ik vond het niet warm. Ik deed iets meer wat ik (niet) kon.
Nog een keer bomen squatten. Ik had al lang geen zin meer.
Serie 3.
Evenzo goed. Ik doe het gewoon allemaal wel. Ook al vind ik er geen reet aan. Maarten kwam nog bij me klagen.
Dan buikspieroefeningen. Dat moet ik morgen toch voelen?!
Daarna nog even opruimen. Netjes de tijd volgemaakt.
Naar huis wandelen is ook koud.
Al mijn zin in werkelijk alles is op.
23 April – Hardlopen met mama op de fiets 💗
Gewéldig. De pareltjes.
🧡 mama mee op de elektrische fiets
💛 de route uitgedacht door papa
💚 omgeving waar ik vroeger naar de middelbare fietste
🧡 het liep gewoon heerlijk makkelijk !
💙 prachtig park achter de Hanenvoet rond de Dommel
💜stuk over Science Park
🤍lekker tempo, lage hartslag
💕uitstekend weer: droog, zon, weinig wind tegen
❤️ aardbeientaart verdient!
🤎 onder de 70 kilo (69,1) feels great
Stopjes bij 🚦 en voor een gel.
Mama was bang dat ze me niet kon bijhouden, maar voor mij was het juist een steuntje net iets harder te gaan zonder extra inspanning.
Ik had de route. Stukken halfverhard. Het stukje klinkertjes was het lastigst: druk en saai ook nog.
Veel bordjes waar je niet in mocht, terwijl dat wel kon. Gewoon gedaan dus. Op het einde versneld. Mama maakte een foto bij de kerk thuis.
Ik hoefde niet onderweg!
Het ging eigenlijk te snel.
Ik had in de trein ontspanningsoefeningen en mindfullness gedaan. Zou dat geholpen hebben?
Enige minpuntjes: wat last van peesplaat rechts aan het begin. ‘s Ochtends van de knie links. (Logisch, naar huis gaan). Ik weet niet of ze echt snappen wat het voor mij betekent om te kunnen laten zien wat een conditie en kracht ik heb, omdat ze het niet kunnen begrijpen. Ik snap het wel: voor mama was 12km fietsen veel. Maar ze deed het wel en het ging prima! En wat was de taart achteraf lekker!
‘s avonds door naar het zwembad voor de zwemtraining in baan 2
Het zwemmen ging heerlijk! Boven verwachting. We begonnen met 4 keer 2,5 minuut en die moest steeds iets sneller. de eerste zwom L 125m. Toen ging ik voor. 100rustig, 25 hard. De derde dus 75 rustig en 50 Hard. Werkte prima! De laatste bedacht die man:75 snel en de rest kalmer. Werkte ook maar minder goed voor mij. Toen 2×200. Eerste rustig, 2de 8 sec sneller. Eerst deed de man daarna ik weer. 100 kalm, 100 sneller en hoppa 15 seconden eraf. Het ging moeiteloos. Toen mocht / hoefde ik niet meer met mijn gekkigheid. We gingen nog een keer tempoverschillen doen. 4×100 geloof ik. Steedsiets harder. Secondenwerk. Omstebeurt voor. En toen moest ik de rustige zonder achtje doen. De laatste deed ik denk ik voor met achtje maar H had de derde te hard gedaan. En toen nog een piramide 50-100-150-100-50 en ik deed de rustige zonder achtje. 150 met. Ik had geen zin meer. Was verzopen. Maar wel nog proberen een rond getal te zwemmen, want dat horloge deed weer raar met halve banen. Maar het werkte niet. Laat ook maar.
24 April – wandeling in Leiden op een lange dag
Dagje Leiden. Tussendoor gewerkt. Maar ook naar de Tolkienwinkel. (Met de bus, met K en J). Afscheidsetentje van K. En even een frisse neus om uit te waaien voor ik in de trein stap. Een half uur volmaken.
Het zijn lange dagen zo. En qua eten erg lastig en moeilijk. Maar ik hou me zoveel mogelijk in. Kies voor salade. Veel thee. En we gaan nog wel weg uit Leiden. Ik ga het missen. Misschien.
25 April – Binnen fietsen: 10x10seconden versnellen. Geen zin, moe; ik kan t niet: stoppen.
Weet je wat ik zou willen? Echt dolgraag?
Het doorzettingsvermogen van ZL van JustKeeprunning. Serieus.
Ik dacht na twee minuten al: ik ben klaar met dit oersaaie fietsen binnen.
Ik had al helemaal geen zin, ik ben moe, ik wil op de bank liggen met chocolade, ik wil nog liever strijken.
Na een kwartier had ik nog geen zin.
Z gaat in 2025 de marathon weer lopen. Ze is niet de slankste of de snelste. Ze begint vooraan. Hardlopen en wandelen wisselen nog af. Ze schrijft een blog. En alles (bijna alles) op Instagram. Voor de volgers. Ze heeft afgelopen zondag haar derde training afgebroken. Ze was moe, het ging niet lekker en ze had geen zin. Dat vertelde ze vandaag op Instagram, om te tonen hoe dapper ze was dat ze vandaag toch weer ging.
Ah Ja
Ik ben ook niet zo snel als ES met zijn 34km/u. Ze racen me aan alle kanten voorbij in Zwift. Ik moet hard werken om de hartslagen te halen. En ik verveel me. Ik heb niks te doen. Niks.
Na een fucking lang uur (en ruim 30 kilometer) moest ik ook nog tien keer tien seconden versnellen! Van het schema. Als ik net zo sterk was geweest als Z, had ik er 8 gedaan. Of 6. Of vier misschien.
En daarna nog 30 minuten uitfietsen ook!
Stel dat Z dat gehaald had, dan had ze -net als ik- uitgeteld dat er met anderhalf uur zeker een groene training zou staan.
Was ik maar net zo sterk en trots als zij, dan zette ik het allemaal op Instagram. Met heel veel tranen en hoe goed ik zou kunnen zijn.
Als ik gestopt was.
Als ik niet alle 10 de versnellingen had gedaan.
Als ik zelfs het uifietsen maar had ingekort.
Maar nee.
50 kilometer met 250+ hoogtemeters -waarvan het leeuwendeel in het laatste kwartier- in de voorgeschreven 81 minuten. Een minuut teveel ook nog.
Ik zou willen dat ik het kon. Voortijdig stoppen met als reden moe, geen zin en niet zo lekker voelen.
Lijkt me heerlijk. Echt waar.
Ik vind heus bewonderingswaardig dat Z haar eigen doelen stelt en niks hoeft te geven om tempo. Maar ik blaat niet rond. Ik doe het gewoon maar braafjes allemaal. Zonder zielig te zijn.
26 April – Intervallen onverhahahahard en verdwalen
Vannacht laat naar bed (gala van kind), kind vanmorgen vroeg naar school gebracht, (weegschaal -2ons) door naar ‘s Graveland (met een omweg) want ik had een afspraak met ‘n vriendin om 10/10:30 en wilde zelf eerst 12km hardlopen. Dan heb ik even de tijd nodig. Ik had wel de training in het horloge staan, maar geen route. Eerst moest ik poepen, was de WC open!! Heel fijn. Goed begin. Ik vind het natuurcentrum daar altijd al fijn, maar nu hebben ze extra punten!
Toen ik net weg was, appt vriendin: ‘k lig nog in bed. Hoe dan?! Ze heeft geen baan en geen kind wat naar school gaat, maar die ze naar een dagopvang moet brengen. Half 11 op z’n vroegst kan ze er dus zijn.
Ik zie de zon, het groen en app Joyce dat ze virtueel mee moet. Inlopen gaat oke. Lekker rustig, bos, onverhard. Ik zie een onverhard fietspad en denk: onverhard versnellen, dat lijkt me lastig. In mijn training staat namelijk versnellen. Ik neem het fietspad toch en kom uit in het prachtige Spanderswoud. De kleuren, het licht, de omgeving: GEWELDIG.
Water, lichtgroen. En dan versnellen. Ik zie weer een goed pad -dat wil zeggen redelijk breed en halfverhard- en neem dat en ik versnel. 1km op 5:20 moest volgens schema. 5:34 lukt me net aan. Ik app Joyce weer. 600m rustig aan en ik pak een single track. Geen idee waar ik blijf, maar het voelt goed zo.
Doe ‘k 3 van de 5 intervallen: de eerste, derde en laatste. Ik pak de tweede toch ook op. Ik weet waar ik ben. Tussen de modder door genieten op tempo. 5:37 Vind ik super voor bos! Dan stop ik even voor water en kijk waar ik ben. Een onbekende mooie heide! Mooie lucht. WOW.
Ook de derde versnelling pak ik op en ik kom verhard uit in Bussum en stamp even door. Hoppa: 5:13 Langs de villa’s wandelen, ik wil naar het paharkkk.
In de vierde interval zit het park wat ik vanaf de weg zag liggen en waar ik al langer ooit eens heen wil. De versnelling is inclusief modder en vlonder. Tempo ruk, genieten++.
Lekker door het parkje. Ik blijf Joyce appen. De 5de interval valt verhard. Ik weet waar ik ben. Ik film autos, stop ff voor oversteken en vriendin belt. Ik negeer alles en vlieg de versnelling door. 5:17
Dan rustig uitlopen. Totale afstand valt wat tegen, maar onverhard, verdwaald en gewandeld en hoe gaaf en mooi het was maakt alles helemaal goed. Langs de buitenhuizen 12km vol maken in 5 kwartier. Uitvoering van de training nog altijd 73% – blij mee. Ik heb tig foto’s gedeeld met Joyce. Heerlijk dat ze erbij was zo. Bij de auto vallen een paar druppels. Ik heb tijd om me om te kleden in de wc. Ik ben hier blij mee, het voelt echt goed!
Nou, daar was ze dan. Zonder werk en met een kind wat niet naar school gaat toch 3 kwartier na de initieel afgesproken tijd komen. Haar leven is niet op orde. Ze slaapt slecht, heeft veel zorgen, is wanhopig op zoek naar een diagnose (naast hoogbegaafd)voor haar kind in plaats van een oplossing. Moeder zijn en opvoeden is niet makkelijk.
We zwerven langs de buitenhuizen en het is mooi in de zon. Met de brugjes, water en koeien. Het is echt erg mooi. Zelfs een hertje! (I dream of Killarney) Ik klets ook wel, waarom mijn week druk was en hoe het met mijn ouders is. Ik heb geen idee waar we blijven! Maar we stappen lekker door en door het bos.
Zij vertelt over de bio-vrienden, ik over sport. We pakken de bredere paden, kunnen we blijven kletsen. Ze moet even plassen. Het is verder dan ik dacht. Maar ik heb daar geen moeite mee. Ik ben echt blij als ik over mijn werk vertel. We drinken nog muntthee en ik eet een roerei daaro. Daarna haasten om op tijd bij de pedicure te zijn.
27 April Koningsrit van 4 uur fietsen: SOLO de Knardijk af. Appeltaartrit werd tompouce-ronde!
Het kost me nog veel meer tijd die ik er tegenop zie om te moeten gaan fietsen dan het fietsen zelf. Ik vind vier uur gewoon hartstikke lang. En dan zeuren er mensen op Instagram dat ze ‘lang’ in de regen moeten fietsen. Gaat ze 2 uurtjes, samen met iemand. Om de 100 foto’s te maken die ook op Instagram moeten natuurlijk. Onstabiel weer met regen. Ik ga saai alleen. Blijf lang in bed liggen. Ga na de lunch. Muziekje aan, handschoenen. Ik weet de weg en heb een idee en wil de Knardijk af fietsen met wind mee. Zeker tot in haven weet ik waar ik blijf. Het is rustig -Heerlijk. Mooi licht -Geweldig. Droog -Fijn. Ik tel km en %. Ik ga 💯 halen vandaag! Wind tegen valt tegen -accepteren.
Strand. Ik neem t ommetje A6- je zal t maar te kort komen 😀 wind mee naar haven -topp. Haven is rustig en rijdt ruk met die steentjes. Dan een meneer die mijn naam op mijn helm leest. Hij wil stayeren, maar ik ben niet snel genoeg. Ik doe mijn eigen ding en tempo.
Wind tegen tot de eemhof. Zwaar 😣 man fietst voor me in oranje. dan bos. Onbekend -mooi! Weinig wind meer, nog steeds droog. Zeewolde is nog ver. Ik geniet. Lege paden, bos, easy. Op naar 50! Netjes binnen 2 uur. Zeewolde door -prima.
Wind mee tot Knardijk! Eindelijk echt snel 💨 stopje bij Biezenburcht.
Ik eet genoeg gellies, drink wat weinig. Door naar de sluis. Bloemenveld 📸 bij de sluis plas ik. Zonnig en warm. Knardijk echt op. Liggen en genieten ++. 😍 niemand: het pad is van mij. Hard genoeg en lekker makkelijk. Werkeiland -love it. Volgende sluis en dan weer helemaal bekend terrein.
Bijna 80km in 3 uur! Ook rustig alom. Liggen, trappen en genieten van wind mee. De enige 2 fietsers mopperen dat ik geen bel heb. Duh, jij rijdt 20, ik 33. Bel of niet. Oostvdijk op. Het blijft nog even goed gaan! In de verte buien & prachtig licht, licht en kleuren.
Ik tel en ga de afstand mooi halen. Lief jochie die naar auto’s zwaait op de Hogering, zwaait ook naar mij. Tempo loopt weer wat terug. Ik ben wel blij hoor. Anderen fietsen meer, maar die hebben drie dingen op me voor: ze fietsen samen (stayeren), vinden fietsen leuk en moeten al vroeg in t seizoen een hele triatlon doen. Ik fiets voor de weightwatchers-punten 😂 dan ben ik rond. Trots als ik weer op t 5km-punt fiets waar ik vanmorgen ook begon. In de straat is de 💯 vol 🏆. 3 uur en 3 kwartier. 8 minuutjes pauze.
Niet kapot gefietst. Beetje trots en blij. De tompouce is overheerlijk!! Gellies zijn andere helft vd fietspunten.
28 April – Trailrun met Just Run that absolutely didn’t “just” run
Er waren heel wat dingen niet zo leuk of makkelijk aan dit loopje. Ten eerste was ik totaal overdonderd door de opkomst met zoveel mensen van loopclub Just Run waar ik niks mee heb. Kan ik simpelweg niet. 40 Mensen die daar opeens staan. Ik heb ze niks te zeggen, teveel getetter. Ik kan er niet mee omgaan. Hoe leuk SL en PL en een paar anderen ook zijn: laat mij met rust. En dat zit in mijn hoofd vast. Mijn benen doen het wel, maar ik voel me opgejaagd. Ik wil niet hard en kan dat ook niet, maar schreeuw aub niet dat trailen ‘buitenspelen’ is en dat het tempo er niet toe doet. Terwijl je hard kletsend door loopt op te scheppen dat je de post op 45 kilometer had gemist.
Ik had een vrij pad op het mooiste stuk. Het was echt prachtig, beetje Ardennen, veel groen en single tracks. Toen nam ik een verkeerde afslag en liet ik ze allemaal passeren. Jagen jullie maar door. Ik wil wat ruimte en niet hard hoeven. Ik maakte een foto van een waterwerk.
Veel stukken kwamen me bekend voor. Maar ik snapte de route niet zeg maar. Het lukte me niet om mijn gedachten te verzetten voorbij: “dit moet beter gaan”. Er is niet echt iemand meer om mee te kletsen en daar had ik ook geen zin in. Ergens ineens is er weer een groepje. En we staken hetzelfde pad nog een keer over. Ik nam de tijd en haalde toch de wijffies in. Daarna liep ik achter een man in blauw. Hij kletste niet en we liepen toch samen. Ik hoefde maar te volgen.
Hij viel wel een keer. Tussen de dennen. Ging goed verder. Inmiddels moest ik wel poepen zo’n beetje. We zaten op 10km. En voila: daar was een huisje met een plee en papier! Ik wist waar ik was. Het was er druk. De wc was top!!
Toen door met een ander clubje. Ik telde kilometers af. En tijd. En in mijn hoofd zeurde maar: de vloer moet nog vanmiddag. En zoveel meer. Ik ben niet zo goed. Ik sleep teveel. Ik eet te weinig! Dat was een bittere waarheid. Klein ontbijt, 1 gellie. Anke is zowat in hongerstaking. We liepen een stukje over zand.
Ik en D met GPS en een vrouw met leuke lange broek. En toen vond ik dat ik moest stoppen met zeuren. Ik BESLOOT een km eigen tempo te doen. Niet fiepen. De man in blauw liep voor ons. k pakte mijn eigen loopritme en dat was heerlijk! Alert blijven met de route en blijven rennen als het omhoog gaat. Kijken naar het zand en voila: de leuke km op 6:09. Voelde goed. Eén kilometer op de 17 voelde in elk geval goed. De zestiende.
Daarna nog een km met J, A, D. Ik was erg blij dat ik er was. Tempo slak. Voelde me niet op mijn plek. De auto was open gebleven. Ik wilde naar huis en eten.
Wat mij dan helpt is als ik ‘s avonds ontdek dat ik al met al meer gerend heb in een week dan 90% van de geweldige JustRunners. Ik app het naar Joyce en sla de tekst op, zodat ik het later ook nog weet:
ik heb het idee dat die Just Runners allemaal vele malen meer kilometers rennen in de week dan ik. Dat moet makkelijk voor ze zijn, omdat ze alleen maar hoeven te rennen en omdat ze sneller zijn. Ik heb deze week 47km gelopen. Uiteraard heeft MvA meer gerend. (En langer) RM ook: 53km. Maar wacht eens even… dat is ‘maar’ 6km meer…. PL heeft ook ongeveer 47km gemaakt. En verder hebben ze _allemaal veel minder kilometers gemaakt. Laat staan ook nog 143 kilometer gefietst. Of 2,5km gezwommen.
En toch voel ik me echt minder dan de Danielles, Jannekes, Mariekes en Pauls.
Ik zou op de derde plek staan bij de Hardlopende Dames op Strava. Ook op de derde plek bij train3sports. Die tellen de tijd zwemmen+fietsen+rennen. A heeft altijd veel tijd. KD nu helemaal, want die traint voor de Ironman.
Ik train voor ‘niks’. 12,5 uur per week (excl wandelen en krachttraining)
29 April – WANDELEN naar de Bootcamp en bootcampen
Ik voel me een watje als ik al wandelend luister terwijl we naar de Bootcamp toe gaan. Waarom niet rennen? Soms gewoon even niet. Lange dag, laat gegeten. Watje.
We zien wel een mooi hert. En ik krijg een lastig telefoontje van thuis. Maar de bootcamp oefeningen doe ik heel braaf mee. Met z’n drietjes zijn we en M. Eerst bij de bank daarna terugwandelen naar de trap. Kan M weer even vertellen. 6 keer trap. Voelen mijn benen. Watjes, die onderdanen. Wandelen en naar R luisteren. Zie je wel dat ik niks te melden hoef te hebben?! Dan 2x het rondje oefeningen. Planken-gewicht zwaaien- touw- shaker (leuk) – kuiten/peesplaat – touwen trekken – balletje achtje onder je benen – optrekken – kipfilets. J zag dat ik afgevallen was!! En dan lang buikspieren. Ik was het zat. Vooral zijwaarts planken. Dan doe ik dat expres met shaker to fuck the mind. Gedachten verzetten maakt het makkelijker. Daar ligt mijn kracht. Ergens anders aan kunnen denken.
30 April: veel ‘krachttraining’ in het huishouden 🧽 🧹 🧼 en rennen en wandelen en fietsen.
Met het verkeerde been uit bed gestapt
En nog te vroeg ook. Vincent was laat. Moesten we naar Bussum brengen. De weegschaal gaf een minimaal minnetje aan. Huis is vies, want de mannen zijn thuis en laten alles liggen waar het ligt.
Niks leuks op de planning. De was aangezet.
Bij gebrek aan beter maar eens gaan schrobben, zuigen, boenen en opruimen. En ondertussen draait de wasmachine op volle toeren met al het wasgoed. 🧺 het valt mee qua tijd, maar het voelt al beter!
Daarna 4 weken strijkgoed wegwerken. Eerst vincents spullen. Dan de mijne. Tot slot heel veel shirts van Rob. Toen nog wat stomen (broek en blouse). Ondertussen nog een machine was gedraaid. Op deze manier telt WW het sporten mee!
Het is nu avond en het rekje hangt nog vol, de wasmand vult zich alweer en op de strijkplank ligt alweer een handvol shirts.
Tussen alles door wilde ik dit loopje van gister inhalen. Zone 1:2. Kort kort met een rotbroekje van decathlon. Valt klein. Rustig aan gaan lopen het is opeens heet en warm! Boven de 20 graden. Ik moet daar aan wennen. Ik hou me in. Rustig tempo. De hartslag is extreem laag. Onder de 130. Mijn zone 1 eindigt bij 137. Het tempo ligt rond 6:30. Ik vind het prima. Ik geniet enorm van alle vogels die ik hoor. De mevrouw in de speeltuin. Rustig de trap af. Kheb de tijd. More or less. Bouwcentrum oostvaarders. Op het onverharde pad zit een grote kudde fotografen. Ik stop en kijk mee naar het vosje.
Blij met mijn achtertuin. Door. Ik heb het warm maar niet te. Hou me in, hartslag laag, tempo wat hoger. Ik moet niks en vind het allemaal prima van mezelf. Ik ga op het bankje zitten!!!!!!! (Je leest het goed)
Daarna jog ik weer verder. De hartslag loopt iets op. Ik ga de berg op en dan doet de hartslag toch wel iets. Boven ben ik alleen. Ik pauzeer weer even. Van wie mag dat niet?
Ik ben geen hitte vreter. Kalmpjes aan. Omlaag en dan het viaduct weer op. Ik loop binnendoor over de Evenaar. Ik moet steeds meer. Lastig. Ik ben de ene kilometer sneller dan de andere maar ik let er niet echt op. Ik maak toch 6km vol en dan snel de wc in. Omkleden en weer door voor een wandeling.
Met Rob saampjes een ‘frisse’ neus halen voor we Vincent ophalen van de ecodag. Schapen en lammetjes, onverhard, de muggenbult waar we even zitten en drinken. Een jasje uitdoen en over de dijkjes terug. Mijn beentjes vonden mij niet zo leuk.
Daarna pak ik in de avond de fietstraining op die er staat. Een training met cadansen. Ik doe het verslag maar even kort, in steno-stijl.
Fijn tijdstip zo voor de zon ondergaat. Geen wind. Tijdritfiets!! Het ging lekker. Weinig inspanning. Anke is lui 😆 de wijk uit is geneuzel en gaat toch best flink. Kotterbos. Na de Praambult oversteken en een ommetje maken over de Ibisweg. Soort van zuchtje wind tegen. Dan een minuut hoge cadans >85. Rechtop. Knardijk. Soort van zuchtje wind mee. 5 minuten easy. Het voelt easy maat het tempo is fors. De fiets, is dat echt de fiets?! Net over de sluis weer cadans up. Ik haal over de weg mensen in. Het is rustig. Ik maak een foto op de knardijk met de prachtige zon. Hard rijdend. Flink genietend. Wel blij met jasje en langere broek! Nog een keer rechtop cadansen. Ca-dansen.
Blij met de ratel-bel. Oostvaarders dijk. Zelfs een beetje wind mee is daar fiks! Liggen en vliegen. Ook hoge cadans. Ik rem voor alle bochten allemaal. Op een paar na. Ik trap slechts im 4 of 5 bochten door. Ik doe liggend het cadansfeestje. Rij 35. Maak een foto en geniet van de mooie avond.
Drinken met de kleine bidon is erg lastig! Ik denk dat er rook is, maar het zijn wolken van vliegen. Net hoog genoeg gelukkig. Ommetje via nieuwe verbindingspad. Groepjes mannen in kort-kort. Op het oude verbindingspad in de negende cadansblok zit ik achter ze. Ik ben waarachtig net iets sneller! Ik haal ze op de weg langs de kassen in. En dan moet ik solo nog even aanzetten en mijn best doen ook! 40km in 83 minuten is rap voor mij. Zonder zweten. Nog 1 cadans blokje wat slecht valt met bochten en roosters. Dan nog om de wijk heen. En om het park heen om 45km vol te maken. Blij met deze snelheid. Cadans is wel wat bij me past. Thuis eerst plassen.
En dan is april voorbij. Genoeg gesport denk ik. Bijna 19 kilometer gezwommen. Zo’n 650 kilometer gefietst. Indoor en outdoor. Ongeveer 140 kilometer gerend. In totaal zo’n 47/48 uur aan de gang geweest. En dan ook nog (ongeveer 35 kilometer) wandelen en (circa 5,5 uur) krachttraining!