WoonDome Doem training

Hier komt een verslag van een training waarin ik gefrustreerd was, hard liep en maar liefst 14 keer de woondome op naar boven holde (een supersteile helling naar het parkeerdak) omdat het mocht van de trainer, die hiermee blijk geeft van een enorm begrip en die duizend complimenten krijgt. Het laat nog even op zich wachten, zodat het strakjes mooi verstopt zit tussen de rest.
 
Ik voelde me prima, geen spierpijntjes of stijve enkel. Ik was misschien wat ongedurig, weinig trots op de prestatie in Schoorl en ik verwachtte niet te mogen gaan trainen. Maar rond 3 uur stuurde de trainer mij een app dat het schema pas later zou arriveren en dat ik vanavond flink mocht gaan trainen. Ik hoefde me niet in te houden!
En zo stonden we met een kleine groep en gingen we allemaal samen met een trainer en trainster naar de Woondome. Dat is een winkel in Almere met een parkeerdak en de route naar het parkeerdak ligt buiten en is een 17% steile helling. Ik vond het prima, de opwarmrondjes deed ik al mee met de snelle gasten. Ik voelde dat er best wat woede in me zat en ik had er zin in! De jongen die gisteren nog 30km liep (sneller dan wij 21 deden), was er vandaag ook weer bij, dus ik had geen reden tot klagen.
Toch was het even slikken toen de trainer de opdracht uitlegde: 1x de woondome op in hoog tempo en rustig naar beneden, dan een rondje om de parkeerplaats heen rennen op hoog tempo, daarna had hij een oefening met liggende trappetjes voor de souplesse en dan nog een keer omhoog en omlaag, nog een rondje en de oefening nogmaals. Daarna rust zodat hij de volgende oefening uit kon leggen. 7 Oefeningen had hij in gedachten. Veertien (14) keer de Woondome op! Ik timede de eerste ronde en alles bij elkaar kostte het zo’n 4 minuten hoge hartslag, dus dat viel wat mij betreft binnen de norm.
Dit waren de oefeningen bij het  op de grond liggende trappetje:
1-    vooruit lopen (makkie als ik het op mijn tenen doe en het ritme heb)
2-    vooruit lopen knie hoog heffen (net zo’n makkie: ik ben een paard – hinnik)
3-    zijwaarts lopen (hier laat ik me al in de steek, is me ontgaan)
4-    zijwaartse skippings? (geskipt uit mijn geheugen, ik weet er niks meer van)
5-    dansje in en uit (hier was ik er weer bij, het ierse dansje, goed opletten)
6-    hinkelen (1 been in het vak, twee naast het volgende vak: links/links-lied)
7-    achteruit teruglopen (ik deed alle souplesse oefeningen behoorlijk goed trouwens )
Ik was erg gefrustreerd. Ik voelde me boos. Ik maak me druk om wat ik gisteren heb gedaan en vooral niet gedaan. Ik had namelijk hard weg moeten lopen eigenlijk, zo voelt het. Waarom ga ik voor mijn plezier afzien op woondome en toch elke keer tot bovenaan lopen? vraag ik mij af. Ik kan gewoon afsteken, halverwege omdraaien en doen alsof ik van de CD (de rustige lopers) ben. Maar IK doe dat niet. Ik wil niemand spreken en als iemand het lef heeft iets tegen me te zeggen ga ik aan het schreeuwen. In mijn hoofd zitten voornamelijk pissige gedachten. Het lopen kan ik harder en harder. Ik haal allemaal tijden die met een 4 beginnen. Ik neem de frustratie mee om mensen in te halen, al die mensen die ik gisteren niet in mocht halen, die knal ik nu voorbij. Het liefst zou ik hier op de rand gaan zitten uithuilen, of boven blijven staan. Maar ik doe het één noch het ander en ik ga maar gewoon door en door en door. Ik ben die Woondome en het hardlopen uberhaupt zo zat nu, na deze training doe ik het gewoon nooit meer, neem ik me in gedachten voor. Ik zie alleen maar stoeptegels voor me en die andere medelopers lopen me gewoon expres in de weg, heb ik het gevoel. Ik ben alles behalve blij of opgewekt.
Ik liep alleen maar met doemgedachten rond. Maar ik deed alles, ik was er toch. (als iemand dat nog 1 keer zegt……..) Ik dacht dat ik dan maar beter gewoon lekker in het donker kon siepen en de frustratie kon wegwerken, want blijkbaar zat het er diep wel in. Dus ik was niet erg blij, maar ik wist de hele tijd ergens in mijn achterhoofd dat ik het eruit moest hardlopen, dat dat voor mij de enige manier was om de nare gevoelens van gisteren te verwerken. En daar kan niemand anders als ik zelf mee aan de slag, mee dealen, doorheen. En ik doe dat niet door te stoppen, door op te geven. Dat zit nog dieper ingebeiteld dan welke frustratie of woede dan ook. Ik geef niet op. Al was ik me daar niet van bewust toen ik over die parkeerplaats en die f*ck*n woondome liep.
Zo ging het tot de 5 km toen was ik door de frustratie heen en kon ik gewoon gaan genieten. Hartslag daalt, lach is terug, woede weg. Ik ben ZELF op eigen kracht door de frustratie heen gegaan! Ik vocht tegen de doem-dome in mezelf en ging keer op keer omhoog en door en door en door en ineens was het voorbij. Ik omarm het hardlopen weer en ben bang dat ik morgen ook weer wil doen. Ik zag de wolken langs de sterren bewegen en het leek of de sterren draaiden. Mooi hoor. Ik haal nu zonder moeite en zonder frustratie de anderen in. Zij zullen ook doen wat ze kunnen. Ben ik ze lekker voor bij de trapjes. Mijn gedachten zijn ineens weer gewoon opgewekt. Ik kan toch zeker niet hinkelen? Met welke voet begon ik ook weer? Hoe kom je hierop en eigenlijk is het wel grappig. Ik ga dus mooi niet meer zo hard die Woondome op, kom ik ook boven toch? En naar beneden kan ik weer lekker uit’vliegen’. Je kunt best ver kijken, even een foto maken.  Nog een rondje rennen, ik vind het best, dat rennen lukt me wel. Hup weer naar boven. Helpt weer voor de verdiepingen vandaag. Die tienduizend stappen zitten er al op, op naar de twintig… Ohnee, dat is wel wat veel gevraagd, want ik werk hier wel hard, maar we gaan niet echt ver.
Het is echt verbazingwekkend zo vrolijk als ik weer terug huppelde en kon vertellen van de halve marathon in drie uur. Ik ben nog een beetje emotioneel, maar ik heb het afgelopen uur een scala aan emoties doorlopen die veel hoger waren dan de woondome 14 keer op en af rennen. Vandaag ben ik een “Overachiever again” volgens de fitbit. Ik heb heel veel verdiepingen ‘gescoord’! Het nieuwe schema past me goed nu en ik lig helemaal dubbel als ik de opdracht voor woensdag zie: duurloop met tussenstop OP DE WOONDOME en die 4 keer op. Ik ga deze week dus 18 keer die heuvel op. WoondomeDoemWeek.