Van de crosscup heb ik geen spierpijn (waarvan wel ooit?), dus ik hoeft niet te gaan fietsen van het schema. Ik mag naar de training. Een CD-training, met de ‘langzame’ lopers mee. Als ik thuis zeg dat ik met de Cdtjes mee ga, krijg ik het verwijt dat dat zo uit de tijd is, het zijn MP3-tjes tegenwoordig waar je naar luistert en geen CD’s meer. Oké
De ‘nieuwe’ trainer gaat met het groepje mee. Ik loop voorop te kletsen en dat maakt het tempo voor de rest moeilijk bij te houden. Langzamer dames, horen we twee keer. Dan komt de trainer ook vooraan lopen en gaat het nog niet langzamer! Ik vind dat niet erg, maar we gaan wel weer op de woondome af! Ik heb niet de illusie dat we tien keer naar boven moeten, dus ik maak me niet druk. Om het niet koud te krijgen blijven we hardlopen.
Er stonden op deze avond geen auto's
We gaan rondjes lopen over de parkeerplaats. Slingertjes deze keer. Langs de parkeerhavens hard, langs de korte zijkantjes rustig. En bij de trainer krijgen we elke keer een korte loopoefening. Eerst het stoeprandje op en af en dan lekker rennen! Ik ga met een vrouw mee die me vertelt dat ze pas het mountainbike pad heeft gedaan in het Kotterbos. Ze stijgt onmiddellijk in mijn achting en we lopen samen vooraan! We doen lage skippings en de volgende slingerronde geef ik het tempo aan. Het zijn korte stukjes, dus we gaan goed hard. Het kost me weinig moeite en ik vind het leuk dat de vrouw naast me blijft lopen! Hoge skippings, haar tempo rondje (maar dat is ook lekker hoor), uitvalspas en dan weer een blokje hard rond. We mogen de woondome op! Ik word bijna blij… Tot het bovenste lampje? Dat is pas één derde omhoog! Makkie. We mogen een langzaam vol rondje uitlopen en ik kwebbel. Ik voel me niet thuis. Dit vormt net te weinig uitdaging voor me. Nogmaals stoeprandje en uit verveling ga ik me concentreren op mijn passen: zet mijn voeten onder me neer, zet flink af en ik kan nóg harder. Skippings, rustig rondje. Het is niet dat ik geen respect heb voor de andere, minder snellere lopers, maar voor mij is dit gewoon net iets te weinig uitdaging. Ik vermaak mezelf door goed op de passen te letten en laat me expres terugzakken. Ik ben hier niet om te presteren of me te bewijzen. Wel heb ik de neiging naar boven te hollen op de woondome, maar dat bewaar ik voor later deze week.
We gaan alweer uitlopen! Het is me snel voorbij gegaan. We kwebbelen vooraan weer verder over muziek maken. Ik denk even dat we naar de brug gaan, maar dat is niet zo. Soms heb ik last van kramp – In mijn BUIK. En niet eens van slecht eten, maar vanwege het moment…. Hier lopen mensen mee die dit voor het eerst doen en die zijn beter als die rappe kerels van de A-groep. We moeten nog 1 keer op hoog tempo het fietspad aflopen. Ik zet hoog in en blijf rond de 12 kilometer per uur lopen. De heren versnellen! Het is maar 300 meter en die zijn zo voorbij. We gaan een paar keer op en neer lopen om de achtersten op te halen. Zo kom ik ook eens achteraan te lopen! Wat fijn! 
Ik ga lopen kletsen met een Equadoriaanse dame. Ik kan haar goed verstaan en ik vind haar een kleine (ietwat gezette) held. ZIJ is toch maar degene die niet op de bank is blijven zitten! Zij loopt toch maar mooi mee met al die Hollanders terwijl het koud is. Zij trekt zich niks aan van die bewijsdrang en loopt gewoon lekker te trainen! Omdat we al binnen een uur terug zijn, maken we een extra rondje. Ik word zwijgzaam, want ik heb nog plenty energie over en zou graag nóg eens die rondje sprinten! Maar ik doe het niet. Ik heb namelijk ook getraind. Ik was er ook weer bij en ik vind de cooling-down net zo leuk. Ik heb dorst en we kletsen nog na over de lange afstanden en dat het vermoeiender is vrijwilliger te zijn bij een hardloopwedstrijd als de halve marathon te lopen. Ik fiets vrolijk weer naar huis terug, maar ik heb wel zwaardere trainingen gehad.