Bergaf rennen met een hert in het donker.

Locatie: Uitkijkheuvel over de Oostvaardersplassen.
Tijdstip: Donker. Nachtelijke hemel met sterren en maansikkel. Rond kwart over 9.
Getuigen: Loopmaatje (die moest mee door het donker)
Situatieschets: Hardlopend (meer dan 15 km per uur zeker). Uit het water komt een hert. Veel gespetter. Lawaai in de stilte.
Gevoel: Dit is geweldig gaaf! We gaan even hard! Wat is dat hert groot! Ik zie zijn gewei. Herne! Dit appelleert ergens aan mijn allerdiepste oerkracht ever. Ik ben helemaal opgetogen; er is wat schrik, maar geen spoor van angst. Toch wil ik het wel uitgillen van puur geluk. Ik dribbel omhoog en roep maar naar mijn loopmaatje: zag je ‘m, hoe gaaf was dat!         Arm dier dat zo van mij schrikt.
De dag van vandaag: Vakantie zorgt niet alleen dat deze rustweek qua hardlopen zo verloopt als ie moet lopen (in alle rust), maar dat de enige twee trainingen in de avond moeten plaatsvinden. Loopmaatje gaat mee door het donker, want alleen durf ik niet hoor!
Opdrachten: 5 kwartier in zone 1. Daarin: 2 keer een steigerrun van 1 minuut van zone 1 naar zone 4 met 1 minuut pauze ertussen. Daarna: de brug op over de Hogering en vier keer de BRUG AF op hoog tempo in zone 4. Omhoog wandelen! Na 10 minuten een andere heuvel opzoeken die steiler is (“stijler“) en nog vier keer bergaf op hoog tempo. Het was even zoeken. In het donker door het Kotterbos, met die modder? Liever niet! Dus nog een andere brug zoeken en een andere heuvel. Brug 1: tussen de oostvaardersbuurt en de Almeer Plant. Heuvel 2: de uitkijkheuvel over de oostvaardersplassen.
part  I: SteigerunS ging goed. Moeiteloos. Tellen tot 15
part II: brug op alvast lekker inlopen, wandelen over de brug en hard naar beneden. LEUK. Wandelen omhoog is niet leuk. Hard naar beneden, nog 1 keer wandelen lukt me redelijk. Hard naar beneden drie: 17 km per uur is hard! Dribbel naar boven – oke, dan kom ik niet in zone 1 terug, maar het gaat tenminste ietsje beter. Nog 1 keer naar beneden.  Kei Hard.
Note voor de trainer: Waarom is dit?! Het is goed voor de coördinatie en om sneller te zijn in zone 4 in deze rustweek, maar wat is de be-doe-ling van deze training? Loopmaatje loopt hard omhoog, geluksvogel.
Part IV: Sloompjes lopen. Ik schrok me bijna dood toen iemand bij de auto op de donkere parkeerplaats ‘loeide’ en er geluiden uit het BOS kwamen – WHHAAAAAHHHH Ik ben blij dat ik niet alleen ben en ineens zijn de schaduwen heel eng….. En het licht is griezelig……
Part  V: Zie boven Heuvel, hert, loeihard naar beneden over onverharde, ongelijke grond. Donker. Genieten. Het is een korte explosie en puur genieten. Net iets minder hard dan de brug af (korter), maar het is helemaal buiten alle proporties gaaf en onwerkelijk en apart. Het mag niet, hier mag je na zonsondergang niet meer zijn. Voor hen, voor de herten. Sorry. (die is voor de dieren)
Vervolg: Uitlopen over het fietspad. Rustig aan. Langs de grote weg. Ik hou het tempo zo laag mogelijk. Als we eenmaal kletsen, wordt het net aan zone 2. Sorry Again. (die is voor de trainer) De brug over. Ik heb het gehad.
Tot slot: Ik heb geen zin meer. Klaar d’r mee. Ik wandel de brug op. Sorry voor de derde keer. (voor mijn loopmaatje dit keer) Maar ik ga het dus echt niet uit-wan-de-len. Ook al heb ik buikpijn. Ook al heb ik geen zin meer. Ook al zitten de koekjes dwars. Ook al moppert mijn hoofd dit-wil-ik-niet. Op de brug dribbel ik weer. Tot jouw straat? Goede nieuws is dat zone 1 weer gehaald wordt. Ik dribbel de hele straat ook nog door. En met een nieuw moestuintje weer naar huis – naar de plee.
Conclusie: Rare training. Ik heb het weer gedaan. Met tegenzin aan het einde. Met angst tussendoor. Met een soort onbegrip. Met de donkere sterrenhemel.                        met een Gaaf HERT.