De Buitenplaatsen van 's Graveland

Onverhard, stond op het schema. In de herkansing: eerst een uur in zone1 en daarna een uur in zone2. Dus ik zocht en vond een route van natuurmonumenten in ‘s Graveland, bij Hilversum. Aangegeven met gele markeringen. 17 Kilometer lang. Dus om 9 uur stond ik voor de dichte deur van het gebouw en een vrij toilet was er niet te vinden. Die had ik wel even nodig! De zon piepte tussen de wolken door en ‘s Graveland kreeg op deze regenachtige en herfstige dag een gouden randje. Ik besloot onderweg uit te kijken naar een ‘toilet’. Langs statige, grote huizen over brede lanen. De route was prima te volgen. Ik kwam langs tuinhuisjes, over glooiende gazons en langs prachtige doorkijkjes. En hoewel het vroeg was, bleek ook overal iets te doen. Mensen aan het sporten bij de oude ijskelder en ver voor me een paar hardlopers. Dat toiletbezoek nodigde niet uit, maar was wel noodzakelijk. Met  uitzicht op een vennetje met een paar bruine grazers zat ik even in het bos. Dat gaf opluchting en daardoor kon de hartslag iets omlaag. Een hartslag onder de 135 is waarlijk een uitdaging. Als je het regenjasje uitdoet, begint het horloge alarm te slaan. Een paar stappen de lieflijke bruggetjes op worden gevolgd door gepiep. Eventjes een beetje op tempo komen op de onverharde ondergrond wordt piepend afgestraft. Ik vind het moeilijk een ritme te vinden. Ik kom nog meer nordic wandelaars tegen en ga voor hen door het natte gras. Ze krijgen het koud van mij in mijn korte broek! Ikzelf heb daar geen last van. 1 Keer moet ik even terug om een pijltje te zoeken, maar ik gok goed. Er staan prachtige oude bomen. Het lijkt allemaal chique en doet denken aan de fin-du-siecle. Ik heb de muziek al snel uitgezet om te luisteren naar de omgevingsgeluiden en de stilte van het bos. De doorkijkjes zijn bij tijd en wijle adembenemend. Watertjes, bruggetjes en sierlijke hekken markeren de omgeving. Er is zelfs een bergje waar ik natuurlijk overheen moet. Ik kom langs de allermooiste plekken en geniet enorm van de tocht die me aangenaam verrast. Langs heel schattige huisjes kom ik met het idee: je zult hier mogen wonen zeg. Aan de voortuin ligt een drukke weg en een tankstation. Het bruggetje van Monet bestaat! En het is gewoon vlakbij! Als ik stop om foto’s te maken, daalt de hartslag elke keer net genoeg. Ik heb deze ochtend slechts wat kwark, druiven en twee stukjes ontbijtkoek op. Al snel krijg ik trek en ik ga de isostar-energytabletten opeten. Dat bevalt uitstekend! Ik kom op een stukje verhard pad, waar ik andere hardlopers en zelfs een vuilniswagen tegenkom. Ik neem het ruiterpad en juich als ik mag afslaan naar het gebied wat de Hilverbeek heet. Er staan paarden rustig te grazen en de wind steekt op. De zon is verstopt geraakt achter de wolken en ik denk dat het gaat regenen. Heel veel gepiep om een te hoge hartslag later, is de regenjas aan. Ik jog gewoon verder langs de boerderijen en kom bij weer een herenhuis. Er staan auto’s geparkeerd en ik zie verderop het paaltje met de gele route. Ik kom in het bos uit, wat er donkergroen bij ligt te rusten. Het voelt zwaar aan, maar het is allemaal erg mooi. Ik verheug me er vast op dat ik dadelijk een uur mag gaan hardlopen in de volgende hartslagzone. De handrem kan er dan af. Daar neem ik nog maar eens een tabletje op! Als ik kijk hoeveel kilometer ik ga halen in een uur ben ik op zijn zachtst gezegd teleurgesteld dat het er hooguit 8 worden. Ik vind dat er veel fietsers over dit pad zijn gegaan, maar de verklaring is simpeler en ik glimlach als ik de man achter een kinderwagen zie lopen. Er zijn hier heel aparte paddenstoelen; ik wist niet dat er ook huisnummers op paddestoelen staan tegenwoordig! En dan zie ik tot mijn grote verbazing het centrum van Natuurmoumenten weer liggen. Ergens heb ik het ommetje van 7 kilometer gemist en daar baal ik van. Ik kan niet “even” teruglopen. Dan ga ik de komende drie kwartier nog maar eens dezelfde route lopen, maar dan in zone 2. Dat geeft ook een goed vergelijk met wat ik eerder vandaag heb gedaan en ik hoeft geen foto’s te maken. Ik ga gewoon nu lekker hardlopen, want tja; daar kwam ik toch voor! En zo stuif ik deze keer langs de statige panden, de tuinhuisjes, de brede (inmiddels lege) lanen en de ‘toiletplek’. Ik kom langs dezelfde uitstekende boomwortels, de modderige stukjes en de vele bankjes waarop anderen rustig van het uitzicht kunnen genieten. Ik ga door hetzelfde natte gras om uit te wijken voor twee (andere) nordic-walkers. Het bergje sla ik over. Het tempo zit er lekker in en de regenjas is inmiddels uit. Mooi bruggetje van Monet, lief huisje, de lange laan. Ik haal twee wandelaars in en wens ze een droge tocht toe. Ik hoop dat ik het ook zo houd, maar het gaat goed! Er ligt wel wat modder en ik slinger om de plassen heen. Omdat ik weet waar ik dadelijk de route ga kruisen, kan ik het nu duidelijk zien
!  Ik ga dit rondje natuurlijk niet in 3 kwartier kunnen lopen, dus ik zal iets langer dan twee uur  onderweg zijn. Ik geniet opnieuw van de statige natuur om me heen en ik ben blij dat ik alles al op de foto heb en dat ik veel dingen herken. Ik kom bij het buitenhuis en er staan nu minder auto’s. Even stop ik om de foto te maken die ik heb gemist toen ik hier een uur geleden was. In het bos lijkt het nog donkerder, maar ik weet wat voor moois er dadelijk weer komt, dus ik maak me geen zorgen. Op de plek waar ik eerder mijn regenjas aandeed, vallen nu precies tien druppels uit de lucht. Ik fotografeer op snelheid nog 1 laan die ik mooi vind. Ik vraag me af of ik straks de laatste kilometers lekker zone3 zal uitproberen. Ik kom de wandelaars nog een keer tegen en dan zitten de twee uur erop. Ik heb precies en exact 17 kilometer gelopen. De hele route was dus prachtig geweest en het verschil tussen zone1 en zone2 is ‘slechts’ anderhalve kilometer. Ik heb nog steeds geen toptijden gehaald de afgelopen twee uur (met respectievelijk 7:46 en 6:28 gemiddeld), maar het blijft onverhard lopen. De hartslag lag in het eerste deel gemiddeld op 131 en het tweede deel op 144. Ik zet nog even door voor de laatste anderhalve kilometer in zone 3 en pak dan een snelheid net onder de 6 minuten per kilometer. Het centrum van Natuurmonumenten heeft zijn deuren geopend. Na 18,3 kilometer in 127 minuten ben ik rond en sta ik naast de auto om mijn droge kleren te pakken en me even om te kleden op het toilet. En dan barst er een hoosbui los! Jammer voor de wandelaars, maar ik stap snel in en kleed me thuis wel om. Het was een perfect rondje. Het was mooi, uniek, anders, statig, onverhard, sjiek, afwisselend en dan is het niet erg om twee keer te genieten!