Zaanstad met autosleutels

Een overvolle dag die er om schreeuwt om het hardlopen te schrappen: post bezorgen, een vriendin naar Zaandam rijden, een kind met een vrije middag. Wanneer moet ik dat half uurtje inpassen?! Ik ben zo wijs om het programma met de hartslagzones over tussendoor in mijn horloge te zetten en neem mijn hardloopkleding gewoon mee richting Zaanstad. We rijden van hot naar her en ik zie een hardloper door de wijk waar wij in moeten. De gesprekken van mijn vriendin volgen elkaar op. Dan heb ik ineens een drie kwartier over. Ik kleed me in de auto snel om. Een nieuw gebied, ik verheug me erop! Ik hou de autosleutels vast in mijn hand. Dat is niets voor mij, maar het werkt wel goed!
Eerst zone 1 en al snel sta ik tussen uitgestrekte velden en industrie op de achtergrond. Erboven hollandse lucht: grote witte wolken, scherp afgetekende kleuren. Ik vind een fietspad en zie wel waar ik uitkom. Ik ben er klaar voor en ga breeduit lachend door naar zone 2. Ik kom langs de Belt: een grote berg aan de rand van het stedelijk gebied. Dan mag ik 1 minuut door naar zone 4 en ik ga hard, 15 kilometer per uur. In 30 seconden zit ik op de goede hartslag en die hou ik nog 30 seconden vol. Ik moet lachen om de ROCers die een rolstoel de Belt op proberen te duwen. Dan moet ik 1 minuut wandelen om terug in zone 1 te komen en de laatste 30 seconden kan ik een slome looppas afleggen. Ik ben in de stad, langs een saaie drukke weg. Zone 4 voor 2 minuten. Ik zet gemakkelijk weer aan en zoef langs de drukke weg en de molen. Verdomd leuk, zo’n molen in Zaanstad. Maar ik ga te hard om een foto te maken. Mijn schoenveter gaat los. Gelukkig heb ik twee minuten na zone 4 om te strikken en neem ik een rustige looppas aan. Zal ik teruggaan naar de molen? Dit stuk langs de drukke weg en het spoor is niet echt inspirerend.
Als ik besloten heb om te keren, blijkt dat ik nog een keer in zone 4 moet komen voor twee minuten. Dat is even schrikken, maar ik zet aan en bedenk dat ik zo lekker snel bij de molen terug ben! Dan mag ik gaan uitlopen in zone 2 voor 5 heerlijk lange minuten. Ik fotografeer de molen en mezelf erbij en ga eens bedenken hoe ik terug bij mijn auto kom. Gelukkig laten mijn richtingsgevoel en de kaartsoftware op de telefoon me niet in de steek en wijzen ze eensgezind dezelfde kant op. Ik loop lekker door de wijk en ben binnen 5 minuten weer bijna terug. Ik mag nog 5 minuten zone 1 door om af te koelen. Dit is een doodgewone wijk: hofjes, huizen, bussen, hekjes. Als ik de rand van de wijk weer gevonden heb, zie ik de hardloper die me inspireerde tegemoet komen lopen met net zo’n bezweet hoofd als ik zelf heb. Ik ben na 35 minuten rond en zit net in de auto mijn schoenen uit te trekken als m’n vriendin klaar is met haar gesprekken. De route naar huis duurt 3 keer zolang door de file en al snel moet ik doorrazen met de andere dingen. Het maakt de dag niet leuker of gemakkelijker, maar met een half uurtje rennen door het onbekende is mijn dag gered!