In het donker "vissen" met een fototoestel

Vorige keer had ik Manuel beloofd mee te gaan vissen, maar dat lijkt toch niet echt ons ding. Dus houden we het bij hardlopen en na de 30 Van Almere was dat vandaag een uurtje “uber rustig” uitdribbelen volgens mijn schema. Eigenlijk morgen pas, maar ja…. Ik had geen spierpijn meer en ik had ook geen zin. Ik voelde me niet 100 procent, het eten zat in de weg, ik was moe van een dagje Bataviawerf en post rondbrengen en het was donker. Manuel stond om kwart voor negen voor de deur en toen moest ik de gels nog pakken. Voor dit kleine stukje?! Ja, dit uurtje ging ik een andere belt proberen, dus ik liep bepakt op een laag tempo door de wijken. Gelukkig was het al donker en kon niemand me zien! Ik verloor 1x de bidon, maar deze belt zit tenminste niet in de weg. Al snel waren we gefascineerd door de prachtig heldere maan. Niet meer helemaal vol, maar groot en helder. Onze visafspraak veranderde in een fotosafari langs de Vaart. Het is enorm moeilijk om in het donker van een bewegend object voor de maan langs een mooie foto te maken! Aangezien een tempo van 7 minuten per kilometer geen moeite is (zelfs niet met deze fijnere belt om), houden we ons maar bezig met het maken van de perfecte foto. Dat is een tijdrovende en tot mislukken gedoemde onderneming. Er komt zelfs een tijd voorbij van net 8 minuten! Als we het opgeven om een foto te maken, komt het tempo weer terug en volgen er zelfs twee kilometers net onder de 7 minuten. Ik heb eigenlijk weinig zin meer. Mijn buik doet een beetje zeer en ik vind het tamelijk saai. Ligt niet aan het gezelschap hoor, want we hebben alle tijd om bij te miepen en ademnood of hoge hartslag komt in de hele run niet voor. De thee met koekjes ontbreekt er nog maar net aan.  Na stipt een uur zijn we rond en sta ik weer voor de deur. We hebben in die tijd ruim 8 kilometer gelopen, geconstateerd dat een foto maken in het donker moeilijk is met een telefoon, dat je van een uber rustig tempo niet moe wordt en niet gaat zweten en dat friet eten voor je gaat rennen ook niet zo handig is. Dat laatste is mijn persoonlijke conclusie. Ik lees nog een hele goede blog over de terreur van het halen van sta- en beweegdoelen voor je horloge en besluit dat het doel voor morgen wordt om geen doelen te halen. Deze maand heb ik 200 kilometer gelopen, dat is wel even genoeg.