Griep? Nee toch!

Gisteravond hebben we nog gewandeld na een dagje sauna. Wat was het mooi bij de zonsondergang en wat was het gemakkelijk om het tempo hoog te houden! We liepen gewoon 6 kilometer om de plas heen. Maar een paar uur later deed mijn keel pijn en had ik last van mijn oren. Ik voelde me niet heel erg gezond en ging met een paracetamol mijn bed in. Ik sliep als een blok.
Toch werd ik moe wakker en hoewel de pijn niet dusdanig was dat ik niet op zou kunnen staan, was de keel nog rasperig en voelde ik me helemaal niet 100 procent. De hartslag was de eerste ‘red flag’; waar die normaal tussen de 46 en 53 slagen ligt net na het ontwaken, was dat nu in het beste geval 61. Dat is te hoog. Maar ik had gewone trek en kreeg het bakje yoghurt wel op. Ik liep mee naar school, ook al had ik deze keer ietwat moeite de heren bij te houden. Ik ben niet verkouden, ik ben niet echt ziek, ik hoeft niet terug naar bed en ik hoest ook niet. Maar ik ben niet helemaal fit.
De laatste keer dat ik ziek was, ligt inmiddels 2 jaar achter me. Zo’n koortsige griep waarbij je zweet en ziek bent. Ik heb wel eens dat ik me niet goed voel, dat ik overal spierpijn heb en moe ben – maar een dikke griep van een paar dagen: dat was februari 2013. Eind 2013 heb ik een buikgriep gehad en daar was ik zieker van, maar ik zou het uit 2014 niet meer weten. Dus zomaar ziek… Daar geef ik mijn hardlooprondje niet voor op!
Ik ging er van uit dat ik een intervaltraining nu maar even niet moest doen. Dus ik wilde toch echt gewoon een rondje gaan lopen, lekker rustig aan en in de buurt. Totdat ik mijn koorts opnam. Ik heb geen koorts, want met koorts moet je niet gaan sporten, maar ik had toch wel lichte verhoging (hoewel- onder de 38 graden nog altijd). En toen besloot ik
NIET TE GAAN HARDLOPEN
waarmee ik voor mijn doen officieel ziek verklaard ben!
Dus is dit het eerste verslag van de training-die-ik-NIET-gedaan heb!
Ik baalde ervan, maar ik zou toch graag proberen om zondag in Schoorl te staan en ik weet dat de beslissing om vandaag een keer over te slaan dan noodzakelijk is. Verstandig, maar niet gemakkelijk. Niettemin was ik flink sjachereinig, zeker toen mijn loopmaatje ‘easily’ 19 kilometer had gerend. Maar goed, ik kon het werk mooi afmaken met behulp van de poes. En alles een tandje langzamer doen. Soms is dat gewoon nodig en blijkbaar viel dat precies vandaag. Ik hoor om me heen allemaal mensen die ziek zijn! Ik hoop dat ik zo’n goede conditie heb dat ik maar 1 dag me wat minder voel. Ik wacht met spanning af tot na 4 uur, het tijdstip waarop het meestal slechter gaat. Maar het blijft redelijk op peil. Ik verwen mezelf ‘s avonds met een fitness tracker, zodat ik mijn slaapgedrag zonder telefoon kan bekijken en mijn stappen beter kan bijhouden. En dat doe ik op de eerste dag in twee weken tijd dat ik GEEN tienduizend stappen loop!
Nog een keertje vroeg naar bed en dan moet het wel vervelend lopen als ik morgen niet gewoon weer beter opsta! Dan baal ik nog dat ik vandaag de training heb laten schieten, want het is om zo moeilijk om verstandig te zijn!