Swappen in Hartslagzones.

Ik wilde een ingewikkeld blogje schrijven, maar door de domper op het einde had ik daar toch geen zin meer in. Na twee dagen rust (wandelen en fietsen niet meegeteld), was ik blij weer op pad te kunnen. Ik had een ingewikkelde training voor de boeg van “slechts” drie kwartier.  Dit stond er in geheimtaal: 5z1-5z2-2×15(1z3-1z1-1z4-2z1-2z3-1z1-2z4-3z1-1z4-1W. En dat heb ik vertaald naar de Garmin. Iets later als mijn bedoeling was (met het oog op regenval) stond ik buiten en volgens de Garmin kon ik meteen aan de slag. Eerst 5 minuten in zone 1 gaan hardlopen. Nu is mijn hartslag bijna angstwekkend laag en kan ik vanaf hartslag 116 al aardig doorlopen: 6:20/6:30 de kilometer vind ik wel netjes. Na 5 minuten door naar zone 2 en dat is gewoon een makkie. Dan ga ik ongeveer 10 kilometer per uur. Ik hou op de Garmin de hartslag in de gaten en hoe lang ik in welke zone zit en op de Apple Watch is te zien hoe hard ik ga. Gelukkig kan ik het straks per zone-wisseling op de Garmin-site nakijken! Zone 3 voor 1 minuut. Ik besluit eerst het industrieterrein over te gaan en terug te keren via het fietspad langs de Oostvaardersplassen. Ik heb een lange broek aan. Als ik net in zone 3 zit, is de minuut alweer voorbij. Ik ken zo’n rijtje niet uit mijn hoofd, dus ik moet elke keer op het horloge kijken en meteen reageren. In het groene gras verstopt zich een pikzwarte kat: tenminste: dat probeert het diertje. Ik vertel hem hardop dat ik dan net zal doen alsof ik hem niet zie! Zone 4 zien te bereiken in een minuut betekent loeihard sprinten. Ik doe mijn best en kan dan niet ook nog eens kijken hoe hard ik ga! Overigens is het net zo’n opgave om binnen een minuut weer terug in zone 1 te komen. Dat gaat steeds beter. Vooral ook omdat ik mijn schoenen moet her-strikken. Voor mij lijken de zones redelijk willekeurig en ik ga hard door zone 3 heen. Als ik eenmaal op tempo ben, hou ik het wel vol, maar ik zie er intussen uit als een tomaat die drupt. Dribbelend naar zone 1 terug en dan heerlijk over het fietspad sprinten in zone 4 voor twee lange minuten. Daarna ben ik alweer in 1 minuut in zone 1 en heb ik twee minuten “over” om op adem te komen. De W van wandelen verbaast me, maar ik doe het netjes. Ik ben bij de ingang van de Oostvaardersplassen en begin aan de tweede serie met zone 3. Het gaat nu al gemakkelijker. Binnen 40 seconden zit ik in de juiste zone. Terwijl ik daarna in zone 1 een foto maak van de zon op de plas, komen er regenstralen naar beneden. Hier moet ik weg! Dus ik sprint in zone 4 uit de bui. Onderweg kom ik niemand tegen. Nergens niet. Ergens in een zone 3 of 4 gaat het mis: de hartslagmeter krijgt kuren en mijn hartslag stijgt veel sneller dan mijn tempo! Als ik langzamer ga, dondert de hartslag weer onevenredig naar beneden. Laat ik deze twee minuten gewoon lekker op tempo doorgaan! Daarna herpakt de hartslagmeter zich en ik zit snel weer in zone 1. Nog eventjes, denk ik dan maar. Gaandeweg word ik roder en wordt het wisselen van tempo’s gemakkelijker. Dit zal er wel voor zorgen dat mijn hartconditie nog verder vooruit gaat. Als ik moet uitwandelen ben ik bijna rond en zie ik het Oostvaarderscentrum al. Tot mijn verbazing zijn er van de 45 minuten pas 40 om! Ik heb dus ergens een fout gemaakt, maar ik kan ‘m niet vinden. Ik besluit het pad met de palen nog in intervallen te lopen en dat gaat me heerlijk gemakkelijk af. Lekker overzichtelijk: naar de ene paal snel, naar de volgende paal lijkt het een heel stuk verder. En daar kom ik wel mensen tegen.  Bij het centrum ga ik kalmpjes en ongedwongen uitlopen en zet ik op het horloge een nieuwe ronde in. Ik heb er al ruim 8 kilometer opzitten volgens de Apple Watch en kom op een tempo van 6:20 ongeveer uit. Dan zie ik dat de Garmin nog geen afstand heeft opgenomen! Zou het komen door het resetten? Dat hoop ik maar. Gelukkig loopt de telefoonmeting ook mee. Een paar meter voor me stijgt een reiger op. Omdat ik alle tijd heb gehad van ‘m om mijn telefoon te pakken, kan ik een mooie foto maken van zijn vlucht. Ik maak nog een heel klein ommetje om op de 10 kilometer te komen. Daar heb ik een uur over gedaan en dat vind ik gezien de wandelpauze erin en al die wisselende tempo’s heel goed gedaan. Maar helaas pindakaas: de Garmin heeft qua afstand helemaal niks opgenomen. De hartslagzones wel, maar ik heb nul komma nul kilometer afgelegd volgens dat ding. Waarschijnlijk had hij toch geen GPS-ontvangst toen ik begon. Ik baal er wel even van, neem de gegevens over van de telefoon qua lengte en tijd en ga lekker douchen. Dus heb ik nog steeds geen idee hoe hard ik kan lopen in zone 4 en hoe langzaam ik ga in zone 1. Dat neemt niet weg dat ik fijn heb getraind: ik ben er moe, rood en bezweet van geworden en mijn hart heeft zich goed gedragen.