Omdat ik geen greintje spierpijn heb:

Uitdribbelen. Nuchter. Dat valt niet mee, want zodra ik wakker word heb ik al honger. Helaas: het ontbijt bestaat uit 3 glazen water. Om 10 over 8 ga ik met Vincent mee naar buiten. Halte 1: De school. Daar dribbel ik naar toe terwijl we natmiezeren. We zijn ruim op tijd. Na de korte stop, heb ik geen idee hoe ik eens verder zal joggen. Belachelijk dat ik een tempo onder de 6:30 joggen noem, maar het voelde super-relaxed aan. Ik ging langs jeugdland en over de brug. De drizzle was gestopt. Ik hobbel vrolijk, me vervelend voort. Waar ik ooit de eerste keer 10 kilometer onder een uur liep, zijn er nu al moeiteloos vier voorbij gegaan. Mijn tijden zakken een beetje in, maar ik zie dat de hartslag alsmaar laag blijft. Als het boven de 135 komt, merk ik dat aan het tempo en hou ik me in. De lantaarnpalen lokken me voor een interval, en ik besluit dat ik te benieuwd ben naar mijn marathontempo. De laatste 2 kilometer ga ik op een hartslag tussen de 150 en 155 lopen. Hoeveel zouden die 20 slagen uitmaken? Ik jog tussen de kassen door. Best saai eigenlijk. En dan kom ik op de 6 kilometer, het is nog twee kilometer naar huis. Ik zet lekker aan, maar wil niet te hard gaan lopen. Het tempo is goed vol te houden. Ik krijg het wel wat warm, maar dat kan aan de lange broek liggen en de regenjas. Fijn tempo. Nu krijgt de hartslagmeter het moeilijker dan ik en ik stijg nog wel langzaam de brug op. De hartslag stijgt naar 167 en daalt dan weer plotseling naar 145, terwijl mijn tempo gelijk blijft. Ik loop allebei de kilometers op 5:30. Later zal ik proberen of ik dit urenlang kan volhouden. Nu zitten de 3 kwartier joggen er voor vandaag op en heel sloompjes ga ik naar huis terug voor een bakje yoghurt met druiven.