Schema-aanpassingen
Op het schema stond oorspronkelijk dat ik mee zou gaan trainen bij Just Run. Maar de trainer opperde dat hij die training samen met mij zou gaan doen. Ook leuk. Echter, op zondagavond moest hij afzeggen vanwege zijn gezondheid. Omdat er veel dingen in de agenda staan komende week en ik eigenlijk gisteren pas gelopen heb, heb ik mijn schema uiteindelijk eigenhandig aangepast, omgewisseld en rondgeruild. De 7 loopuren staan er nog wel op, maar de volgorde is compleet gehusseld. Ik wacht tot de trainer het vanuit zijn bed goedkeurt.
Regen
Op het tijdstip dat ik met de trainer zou lopen (‘s morgens vroeg) regent het. ‘s Middags (als ik nog niet weet of ik een uurtje in wisselzones ‘mag’) regent het ook. Ik neem me voor om het Weerwater rond te rennen tijdens de aikido-les van Vincent. Maar dan regent het vreselijk hard! Deze wolkbreuk trekt me ook niet. En zo wordt het donker en laat ik mijn run niet in het water vallen! Als ik met mijn loopmaatje wil gaan, regent het weer, dus we stellen het nog even uit. De trainer mailt zijn goedkeuring voor het schema: net op tijd!
Van uitstel geen afstel
Het wordt donker en dan móét en mag het loopmaatje mee, dus om 9 uur is het eindelijk zo ver. Eerst 20 minuutjes in zone1. Opvallend lastig. De hele tijd lopen met de rem erop. Zonder een goed routeplan. Ik had alles: een goed schema, een route om het weerwater, een planning, een training; maar nu ik eenmaal buiten sta is alles anders! Naar de skeelerroute op de Evenaar dan maar. Het is droog. Ik vind het niet warm en ik ben blij dat ik een lange broek aan heb, terwijl mijn loopmaatje in korte broek naast me zich aan een veel te langzaam tempo moet houden, arme jongen. Maar verkouden is hij toch al! Ik heb last van mijn buik, maar ik trek me er niks van aan.
De "laps" die vermeld staan, zijn de wisselingen in de zones, dus geen kilometers deze keer!
Comfortabele zone
We mogen door naar de volgende zone. Heerlijk! Het gepiep voor de hoge hartslag verstomt en we kunnen lekker 5:50 per kilometer gaan lopen. Ik voel het inmiddels feilloos aan. Hekjes rondlopen en plassen doorstappen. Het skeelerpad is behoorlijk saai! We komen de trainer en zijn vriendin van Just Run tegen… Dat hadden we liever niet gehad; we voelden ons net spijbelaars van de training! We kwamen aan het einde van het skeelerpad, maar de tijd was nog niet voorbij. Er stonden nog wat zones in de wachtrij. Bij gebrek aan beter, draaiden we gewoon maar om!
Flink hardlopen in zone 3
Na 20 minuten zit de comfortabele zone er weer op en mag ik 5 minuten in zone 3 gaan lopen. Kunnen we eindelijk een beetje opwarmen! We laten de hekjes voor wat ze zijn en gaan hard rechtdoor over het parallelfietspad. Het fijne voordeel van de herfst en dat het weer vroeg donker is, zit ‘m daarin dat je mijn rood bezweette hoofd niet ziet! Ik ga gewoon voluit. Ondertussen nemen we samen de loophoudingtips hardop door: rechtop lopen, kort grondcontact, armen goed recht meenemen, knieën optrekken. En hard gaat het! Ik let tijdens het lopen niet op de tijd, maar als ik naderhand terugkijk, verbaas ik me erover dat we binnen die 5 minuten een kilometer hebben afgelegd!
20minuten zone 1, 20 minuten zone 2, 5 minuten zone 3, 5 minuten zone 1, weer 5 minuten zone 3 en dan nog 5 minuten zone 1.
Het moeilijkste gedeelte komt daarna: terug naar zone 1. Mijn loopmaatje doet (vrolijk?) mee en als we de AH passeren, gaan we het skeelerpad weer op. Na anderhalve minuut zit ik pas in zone 1. Dribbelend. We gaan nogmaals naar zone 3 en het tempo ligt wederom hoog. Aan het einde van het skeelerpad keren we om en dan hebben we opeens wind tegen. Dat valt niet mee! Ik heb het idee dat het tempo omlaag gaat en laat het horloge even lekker piepen dat ik zone 4 aantik. Achteraf zit ik ernaast: we gaan zo mogelijk nog harder met een tijd onder de 4:50 op de kilometer en een hartslag die gemiddeld 161 is in plaats van 160 het eerste blok in zone 3.
Uitjoggen naar het toilet
Omdat we stilstaan bij het bordje op de spoorbrug wat het Maurice Garinpad als het Maurice GarDinpad vermeld, ligt de hartslag binnen een minuut alweer in zone 1. Ik vind het leuk geweest en laat het tempo helemaal varen. Hoewel ik wel behoefte heb aan een toilet inmiddels, ga ik niet versnellen om de tien kilometer vol te maken. Het lukt nét niet. Over de tien kilometer doen we een uur en dertig seconden. Dat is net zo snel als gisteren, maar bij een gemiddeld lager hartslag van 142 en waarvan ongeveer de helft van de tijd in zone 1. We zijn niet nat geworden van de regen! Wel van het zweten. Ik maak bij mijn loopmaatje gebruik van het toilet en wandel daarna weer naar huis. Dan ben ik ook weer helemaal niet meer moe, laat staan dat ik van zo’n uurtje spierpijn krijg.