Hielaanslag in roodtinten bij de Just Run training (klinkt als een enge ziekte….)

Gelukkig kenden de meesten mensen mij nog best bij Just Run! Ik ging als 1 van de twee dames mee met de snelle groep kerels. In regenjas. Gewoon voor de zekerheid… De herfst is ingetreden en de daarbij behorende regen laat ook van zich horen dezer dagen. Gelukkig had ik mijn regenjas niet nodig. Terwijl we inliepen rende ik vrolijk kwebbelend met de (soms op 1 na) snelste loper van Almere mee. Hij gaat met een eigengemaakt schema de marathon van Amsterdam onder de drie uur lopen: als er iemand is die ik dat gun is het deze held wel! Eerder moest hij net voor de finish afhaken en kwam ondersteund na 3 uur en 2 minuten over de finish. Hij praat over kilometertijden van 3:40 alsof iedereen dat kan!
Over helden gesproken: Harry was de trainer vandaag. Hij ging ons veel vertellen en laten oefenen met de hielaanslag. Dat klinkt als een enge vorm van schimmel die hardlopers niet moeten willen, maar niets is minder waar! Het gaat om het moment dat de hiel de grond loslaat en naar voren komt. Dit is een moment van rust, waarin de kracht voor het hoog optrekken van de knie en het neerkomen van de volgende stap wordt bepaalt. We kregen er nieuwe oefeningen voor om het eens goed aan te voelen. Eerlijk gezegd ging er een wereld voor me open: door me juist op die laatste beweging van het lopen te concentreren, werd mijn stap in zijn geheel soepeler. Rechterop en mijn knie kon hoger komen, waardoor de pas versnelde. Ondertussen kwebbelde ik verder her en der. Het was donker geworden, maar er viel geen druppel!
We renden naar de regenboogbuurt en daar gingen we straten versnellen en moesten we op die hielaanslag letten. Versnellen. Jawel. 1 Straat snel heen, dan de volgende straat op een dribbeltje door en dan omdraaien en versnellen. En dat 5 of 6 keer. We begonnen in de Vermiljoenstraat. Een warmrode kleur. Ik zette behoorlijk aan en liep mee. De straat was minder lang als ik dacht, dus dat ging goed. Daarna liepen we de Karmijnstraat door. Een vriendelijke kleur rood. Mijn hoofd was inmiddels van hetzelfde kleurtje, maar dat zag niemand in het donker! Ik deed lekker mijn eigen ding. Wel flink op snelheid. Ik bedacht dat ik de kleuren van de straten maar eens moest leren. We gingen de Rougestraat door. Nog iets zachter rood. De hele straat door begonnen de kilometertijden met een 4. Ook al waren de heren sneller (bijna allemaal), ik schaamde me niet. Als ik niet aan de kleuren dacht, dan probeerde ik de passen krachtiger te krijgen door op de hielaanslag te concentreren. Tot mijn grote verbazing volgde de Lilaweg! Dat is een paarsrode kleur.  Ik verwachtte roze ofzo! Ik ging ze hardop herhalen.Dat ging niet helemaal goed, want ik maakte van karmijn karwij en dat is een kruid en geen kleur. Ik weet niet of de rest expres harder ging, maar ik liep wat achter, ook al ging ik niet zachter. Gelukkig liep ik niet paars aan! En toen waren het maar vijf straten en de laatste van het kleurpalet was aquamarijn. Dat is ook de kleur van de huizen die daar staat. Ik wilde nog omdraaien voor een versnelling, maar de heren voor me waren al gestopt.
We gingen nog vier keer een steigerrun doen in de paletstraat. 1 Lantaarnpaal versnellen, 1 rustig lopen en dat herhalen. De eerste keer ging de mist in, omdat er een auto aankwam en ik de lantaarnpalen niet goed telde. De tweede ging ook niet best, omdat ik wederom vergat te tellen, ook al kwam er geen auto aan. Dan eindig ik niet op mijn maximale. De derde steigerrun ging beter, ik telde netjes telkens twee lantaarnpalen af, maar de andere dame liep mee op mijn tempo en dat vind ik dan net even lastig. Ik doe gewoon mijn eigen ding. De vierde steigerrun ging voorbeeldig: ik eindigde in een sprint en had de hartslagzones redelijk netjes doorlopen als ik niet te hoog begonnen was. Toen dribbelden we weer terug en het moet gezegd dat ik nog flink oefende met de hielaanslag en dat het me goed beviel. Ik was rood en bezweet en vermoeid, maar niet echt doodmoe. Er zaten er ‘maar’ 9 kilometer op. Bij de cooling-down begon het te regenen, had ik mijn regenjas toch lekker niet helemaal voor niks aan!