Midsummerevening Run

De terugreis en de vakantie waren behoorlijk vermoeiend, dus ik ging wat trainingen aan het uitschuiven. Deze avond stond ik echter met hoofdpijn, met weinig zin en met een grote broek aan, toch weer klaar. Pas tegen negen uur haalde ik Manuel op. Ik mocht voor 75 minuten: de hele tijd in zone 2 en elke tiende minuut in zone 3. Of ik dat zou halen, vroeg ik me sterk af. Zone 2 bij deze heerlijk koele temperaturen was geen probleem. We liepen langs de bekende paden om de wijk heen en het was heerlijk dat groene, frisse Almere weer om me heen te zien. Lekker langs de paarden die nog immer bij het Oostvaarderscentrum rondhangen en over het onverharde pad. Ik ging er zo nu en dan gewoon een minuutje vandoor. Deze keer had Manuel nog wat protesterende spiertjes van een supersnelle trailrun twee dagen geleden. We gingen door het Kotterbos en de zon ging langzaam onder. Badend in een zomers en prachtig geel licht. Alles was buitengewoon vriendelijk uitgelicht! Ik haalde Manuel over om een stukje verder te lopen door het bos, want het ging me eigenlijk wel erg lekker en de hoofdpijn was met de zon mee onder gegaan. Ik nam lekker de heuveltjes mee, waarbij ik iets langer in zone 3 hing. Tien uur was het inmiddels! We namen het bospad terug, wat hier en daar al wat donkerder werd. Deze keer sloeg ik de versnelling over. We liepen in een prima tempo en ik genoot van het tripje. Mooi licht, gezellig te kwebbelen, prima tempo en fijn bos: wat wil je nog meer? Uiteindelijk deed ik nog een minuut in zone 3 op het skeelerpad en toen was het uithobbelen tot er prima 75 minuten op zaten. Ik heb snelheid ingeleverd, maar de trainer herinnerde mij er aan dat dat precies is wat ik wilde: het onderhouden van het loopvermogen (en duurloopvermogen heb ik nog zat) en het ontbreken van een wedstrijddoel maken dat ik me inderdaad minder snel voel.