2,5 jaar ben ik lid geweest van Just Run. Ik leerde er lopen in een groep. Maakte er vrienden. Leerde intervallen, piramides, steigeruns, skippings. En vanvond was de laatste keer. Als afscheid had ik al een mooi (gecensureerd) bericht op Facebook laten zetten. Want ik ga “overlopen” naar de triatlon vereniging. We hadden 1 (kleine) groep van heel snel tot lekker langzaam. En regen. Miezer. Druppels.
Trainer Harry ging ons iets leren over de ‘elastiekjes’: de pezen en de peesplaat. Ironie ten top, want daar heb ik veel last van gehad! Eerst oefeningen onder de bomen om zo min mogelijk nat te worden. Toen nog verder inlopen. Harry had het echt voorbereid. We gingen hard lopen. Ik sprak een meisje aan met een heerlijk Eindhovens accent. Hoe leuk, op het laatste moment nog nieuwe vrienden maken! Bah, straks ga ik ze nog missen…. We moesten op 10km lopen heen en rustig terug. Ik liep langzaam met de nieuwe vriendin mee, maar dat was natuurlijk niet precies míjn tempo. Kon ik lekker doorkwebbelen. Daarna moesten we sprinten. En dat vond ik me toch top! Ik ging zo hard ik kon en haalde een HRF van 171. Da’s aardig tegen de max aan! We hoefden het ‘maar’ keer 100 meter te doen. Ik nam de kans om het nog een keer te doen toen ik het hoedje ophaalde. En dan weer uitlopen. Ik ga volgend jaar meehelpen als vrijwilliger bij de Almere City Run.
En toen was het klaar. Honderden trainingen. Dag vrienden, dag maatjes. Ik had een doos winegums en vruchtenhartjes voor de instant trek en ik vond het niet zo erg deze periode af te sluiten.
Ik ga proberen EEN STAP verder te maken.