Deze week maak ik me er ‘gemakkelijk’ vanaf qua blog! Ik omschrijf op het trainingsplatform Garmin altijd hoe en wat ik getraind heb en dat doe ik voor mijn trainster. Ik kopieer deze teksten gewoon en voeg ze samen! Foto’s erbij en je kunt meelezen met een overvolle en (weer niet helemaal) vlekkeloze sportweek!
Maandag 16 mei Fietsen – blokken versnellen, samen met Vincent en alleen een rondje ovp ?♂️??♀️
Puntje erbij voor de racefiets.
Wat een wereld van verschil met een week eerder en de zware verkoudheid die ik toen had. Ik hoest nog steeds, maar het ergste is voorbij. Het eerste uur ging Vincent mee, dat was gezellig en we hadden mooi de wind tegen.
Ik moet er altijd even inkomen, zo door de stad met wind tegen. Vincent vergezelde me. Lekker kletsen en de weg een beetje zoeken. De eerste 50min in z1/z2. Ik zat al lager qua hartslag. Ik stikte wel bijna in een vliegje. Beetje langs haven en door het Kromslootpark. Ik hield de cadans hoog. Fucking schapen op de weg zorgden voor hilariteit. Toen draaide de wind een beetje mee.
Vanaf Marina begon het versnellen naar z3 voor 8 minuten. Ik kwam niet in z3, maar sneller ging het! Knul naast me genieten. Mijn benen waren de beperkende factor.
Dan 4 minuten rustig. Ofwel: hoge cadans en genieten van wind mee. Heerlijk bewolkt en geen vliegjes. Tweede ging al ietsje beter. De rust rondom het Bloq. Daarna in de derde keer versnellen ging Vincent terug. Daarna ging ik alleen verder en toen kon ik lekker meters maken en tempo draaien. Prettig om te merken dat dat lukt op de racefiets als ik me maar inspan. Ik ging een rondje ovp extra. Aanzetten. Liggen. Zo hard trappen als ik kan. En even rustig in de vier minuten. De laatste wilde ik de hele dijk af en meost ik echt aanzetten en doordrammen en toen zat ik bijna in z3. Anke heeft een keer gepusht op de fiets! Ik redde het net niet.
Knardijk. Rust. Wind van zij, maar nog steeds hoog tempo. Ik zag op tegen de weg met wind tegen maar liggend en wegdromend viel het tempo en de wind alleszins mee. Ik was snel bij de Praambult. En dan nog eventjes doorzetten. Ik moest iets verder om de trainingstijd vol te maken en ik wilde 65km halen. Ik ging nog lekker. Voor mij is 66km op een maandagavondje na een drukke, onrustige, verwarrende werkdag een flinke prestatie. Zeker op dit tempo. Ik moest onwijs plassen toen ik thuis kwam!
T3S: Ik hield de cadans hoog, maar achteraf valt die in z’n totaliteit tegen. (79) netjes anderhalve bidon leeggedronken en een stuk reep gegeten.
Dinsdag 17 mei Piramide in de zon ?♀️
Garmin: Hard werken. Ik ben niet van de zon. Zon-der wind. Zone 1 was wel lekker, haha. Zone 2 was prima, maar toen werd het warm en moest ik het viaduct over in de hitte. Het is training… ik maak me dan wel de hele tijd zorgen als ik laag in zone 2 zit hoe ik in zone 3 en 4 moet komen. Schaduw was wel lekker bij de schaapskooi. Ik moest hard ploeteren voor een tempo van rond de 6:00. Op de zonovergoten dijk zone 3 voor 15 minuten. Echt het tempo verhogen en blijven pushen. Dat valt niet mee.
En opzien tegen zone 4. Wil/moet ik nog omlopen? Nee, ik ga het Kromslootpark door. Meer schaduw, hoopte ik. Not.
Dan zone 4. Echt doorbijten. Het enige wat ik wil is in zone 4 blijven voor tien minuten lang. Ik zweet leeg. Ik maak nu wel een ommetje. Tanden op elkaar. Benen doen zeer, ze trekken. Ik mag nog tien minute uitlopen in zone 2, waar ik ook netjes in blijf zitten maar wel met tempo niks-meer en met pijnlijke benen. Pas als het kantoor in zicht komt, moet ik toch weer.
Gelopen op 1 maurten gel en met een telefoon die zelfstandig aan het fotograferen ging, wat kunstzinnige foto’s opleverde, zoals je ziet! Echt, ik was er moe van, superbezweet en ik heb instant spierpijn.
T3S: Zo dat was even bikkelen in de zon die mijn vriend niet is! Pfoe. En dit soort trainingen zijn voor mij heel ‘slecht’: ik kijk vooruit en denk alleen maar: straks moet ik in de zon op de dijk zone 3 doorstaan en daarna in z4 lopen, maar dat kan ik niet. Ik heb veel wilskracht nodig om dit soort trainingen te volbrengen. Maar! Ik doe het perfect en precies!
Ik loop door lichte verzuring heen (wat ik echt maar heel erg zelden voel) om in z4 te blijven en blijf tellen (6 keer tot 100, maar ik zat er ver naast) en pushen. Het uitlopen in z2 was nog het moeilijkst, want toen deden mijn benen serieus pijn! Ik ben heel snel weer bij en kon op kantoor gelijk de telefoon weer aannemen zonder te hijgen-haha. Vooraf 1 maurten gel genomen en onderweg lekker veel scheten gelaten, daardoor hoefde ik pas naar de plee op kantoor.
Woensdag 18 mei Met KH zwemmen in Open Water ??♀️??♀️
Garmin: Genoten! Vond het niet koud, hooguit 50m. Kijken naar de bodem, op het goede moment ademhalen, 1 op 4 en alle oog hoog houden. En goed gezelschap. En geen afleiding. Op het water is alles makkelijker. We namen pauzes en het ging gewoon lekker. Als je altijd gevochten hebt tegen het water, is dit zo een bevrijding! Het was ook windstil en nog geen plantjes. Natuurlijk moet ik er ook nog steeds energie voor leveren, maar buiten zwemmen is zoveel gemakkelijker geworden. Pauze is om even te genieten op het water, niet meer om bij te komen. En dan met KH, zulk fijn gezelschap, al kan ik niet in haar benen blijven liggen. Maar ze is lekker opbouwend en daagt me net geneog uit op een hele prettige manier. Ik genoot echt. Grappig dat mijn horloge er een potje van maakte, zo leek het ook nog of ik snel zwom! Haha. Maar sneller dan ooit ga ik zeker! En vooral soepeler. Ik vind de bodem zo leuk. En naar een geel bord toe zwemmen ook. Het strand lijkt altijd verder. Ik heb geen schuurplekken meer!! Komt door de ademhaling. En ik heb het Gooimeer weer wat bijgevuld. Zo onrustig buiten het water, zo kalm op het water.
T3S: Het buiten zwemmen gedaan op woensdag. Kwam beter uit. Al komt er niks meer goed op deze woensdag: Problemen met school voor Vincent, moeder een zware griep, gedonder en onrust op het werk. Een hele zware dag wat betreft alle randvoorwaarden. Maar zwemmend laat ik dat achter me. Alle zwemtraining betaalt zich uit! Ik adem goed, 1 op4 (getuige de ontbrekende schuurplek die al die tijd bij dit wetsuit hoorde!) en ik blijf volkomen kalm. Ik geniet met volle teugen van het zwemmen. Van de bodem, de windstilte, de rust. Ik heb al die jaren gevochten in het water en dat is nu echt verleden tijd. Ik was met KH en die is zo’n leuk gezelschap! De pauzes waren gewoon om even te genieten en te kleppen en niet om bij te komen of uit te hijgen. Ik zwem niet zo snel als mijn horloge doet voorkomen, want die had even een miswijzing, maar het staat wel goed ?
Donderdag 19 mei Baantraining en extra uitlopen
Garmin / T3S: Niks voor mij: de hele training denken: hou je in, je moet straks nog. Ik had liever vooraf ingelopen maar dat was met werken en eten niet te doen en Vincent moest ook mee. Dit is precies een training die lastig voor me is, omdat ik me de hele baantraining afvraag of ik me moet inhouden omdat ik nog extra moet lopen. En dan de vochtig benauwende hitte… bij het inlopen voelde ik mijn linker hamstring trekken. Het was toch nog wat drukkend warm. We bleven op de baan. Inlopen met J gekletst. 5 steigeruns en ik had last van mijn linker hamstring. Trekt. Baal. Voorzichtig zijn.
We gingen als kern 1200tjes lopen verdeeld in 400tjes (langzaam,snel,langzaam/s,l,s/duurtrmpo/l,s,snelst/snelst,s,l) heb ik netjes aan voldaan. En veel gedronken in de 20sec rustpauze. De pijntjes verhuisden van mijn hamstring naar mijn knie naar de kuit. Dan 1200tjes. Met elke 400 in een verschillend tempo. De eerste langzaam, snel, langzaam. Een beetje bij Jeroen, maar ik moet mijn eigen ding doen. Dan snel, langzaam, snel. En da’s best snel op de baan. In de twintig(!) seconde. Rust steeds drinken. Drie was 1200 duurtempo. Moest ik op 4;45 blijven, maar het werd 5:30. Dan langzaam, snel, snelst. Lukte ook. Het pijntje trok naar knie en naar kuit. Maar niet echt doorzetten. De laatste snelst, snel, langzaam. Moeilijker! Toen uitlopen en kletsen. Gemiddelde was toen 5:39.
Na de training moest ik Vincent thuis brengen en na een gelletje uit gaan lopen. Dan naar huis rijden en daar een gel eten en de wijk rond rennen. Al na 500m moest ik. Ik moest de hele weg. Maar ik had niks bij me, dus dat was (d)ruk. Het ging niet zo snel, onder de natte groene bladeren.
Pijntje trok door, maar sluimert. Is te verhelpen met cranio. Dinsdag. Na 4km moest ik echt, maar geen papier bij me. Korte stopjes en na 15km wandelen. Gemiddelde gedaald tot 5:51, maar het is goed zo.
Uiteindelijk 15km volgemaakt. Dus keurig gedaan al met al. En dan zie ik weer op tegen morgen. Zo blijf ik bezig….
Vrijdag 20 mei: een bricktraining van jewelste met teleurstellende afLOOP 60?♂️10?♀️60?♂️(❌) ?
Garmin: koppel1 tijdritfiets: 6,9 (alles krijgt altijd een cijfer, meestal zo rond de 7) Weinig energie. Tegen de wind in al wat minder en ik kon niet in zone 1 blijven. Dan piepte het fietscomputertje voortdurend. Irritant. Ik had het voedingsschema en de route in mijn hoofd. Zonder muziek of afleiding zag ik toch een beetje op tegen alle sporturen. Gewoon lekker om me heen kijken: hazen, koeien, een kat en een hond, vogels – ik was dieren aan het spotten. En heel veel schapen op de Knardijk!
Toen wind mee en lekker wat harder kunnen rijden. Ik hou van de rechte simpele weg. Ook op de Oostvaardersdijk doorgefietst en het plassen nog maar eens getraind. Ik had de trisuit aan. Alles moet getest! Dan nog net even een rondje om het huis om de 60 vol te maken, maar verder aardig precies! Thuis snel weer plassen en een grote boodschap!
Garmin koppel 2 – hardlopen: 4,8 Onvoldoende, slecht, pijnlijk. Het trok meteen aan de buitenkant van mijn linkerbovenbeen toen ik begon te rennen. Nog nooit gehad, nooit! Niet op die plek, in jaren geen blessure. Paniek!
Maar ik liep door om te blijven voelen en omdat ik nou eenmaal volhardend ben. De pijn werd minder, het tempo was ruk. Ik kon niet harder! Ik had op 6:00 moeten lopen, maar het kwam niet eens een beetje in de buurt. Na 3km gestopt voor een gel en om A te appen wat te doen. Ik dacht: als ik dadelijk weer niet kan opstarten, dan is het einde. Maar ik voelde al minder pijn. A antwoordde gelijk dat ik de volgende 10km moet overslaan en fietsen op hoge cadans. Ik hield het tempo vreselijk laag, dat kon ook niet anders, want ik miste alle kracht in mijn benen. Ik moest en zou deze 10km wel lopen.
Ik stopte nog een keer op 7km en toen was de pijn weg, maar de energie ook. Wanhopig en boos appte ik Joyce. Als schelden hielp, was het over geweest. Het was ook drukkend, vochtig benauwd. De brug op ging helemaal slecht, maar alleen qua tempo, niet meer van de pijn. het trekt gewoon helemaal door mijn linkerbeen. Problemen als er de afgelopen week waren horen bij links en de cyclus is ook erg in de war: ik weet dat dat de oorzaken zijn en dat die dinsdag opgelost kunnen worden. Op 9km nog een keer gestopt en de Maurten gel ging heel moeizaam op, omdat het zo duur is heb ik het niet weggesmeten, is dat ook nog ergens goed voor! Terug naar huis en 10km volmaken.
Garmin koppel 3 – fietsen op de racefiets: 7
Hetzelfde rondje, op 1 stukje na, want daar reden rolstoelen in het Kotterbos, terwijl dat net weer open is. Vanaf het eerste moment voelde ik hoeveel fijner de racefiets zit, hoeveel lekker het ging, hoeveel meer gevoel ik heb met de racefiets. En de cadans hoog houden. Al voor de grote trap had ik door dat de wind gedraaid was en dat ik die mee zou hebben op de oostvaardersdijk. Tegen de wind in hield ik het ook beter vol. Weer de koeien en verder stilte. Het leek nu wel sneller voorbij te gaan (was ook zo, maar in mijn hoofd wist ik waar ik was). Ik had trek en nam een stukje reep en sprak met mezelf af een gel na 1,5 uur te nemen. Geen pijn in de benen bij het fietsen. Ik kwam nu niet in zone 3, maar ik reed wel harder.
De schapen op de Knardijk waren allemaal weg! Vanaf de sluizen zag ik het slechte weer aankomen. Mooie luchten en kleuren, maar ik wist waar het zou eindigen.
Ik dronk netjes, wisselde de bidons en at genoeg. Zo ver mogelijk doorrijden! Op de Oostv.dijk inderdaad wind mee en best flink. Geen 2 rondjes zijn hetzelfde. Geen last van de blaas, geen last van verveling. Ik kan prima met mezelf overweg.
Met nog 11km te gaan begint de regen. Even nat worden en dan natter worden. Ik accepteerde het, stel dat het in Hamburg ook regent, dat kan toch? Langs ons ‘eigen’ stuk werd de regen wel ‘severe’ en ik werd echt doornat. Daardoor kon ik ook niet een paar kilometer lopen zoals ik van plan was om te kijken of het aan de fiets ligt. Het is duidelijk dat ik op de racefiets ga in Hamburg: comfort boven snelheid (terwijl de racefiets vandaag ook nog sneller bleek).
Nu komt het verhaaltje nog een keer, voor de trainster! T3S: De eerste keer fietsen op de tijdritfiets ging maar matig. Ik kon er niet echt veel energie uit persen, niet tegen de wind in. Het voelde en ging allemaal een beetje traag. Ik kwam ook niet in zone1, het ene moment wel en dan viel ik er weer uit. Wel was ik keurig bezig met de voeding. Ik heb expres geen muziek of afleiding meegenomen onderweg. Gewoon de omgeving en ik. Het cadansmetertje werkte niet.
Op de Knardijk had ik wind mee en slalomde ik vrolijk tussen de schapen door. het tempo ging wel omhoog, maar de hartslag bleef laag. Op de Oostvaardersdijk heb ik nog maar eens geplast.
Het hardlopen ging de eerste 500m echt rampzalig. Het trok in mijn linkerbeen en ik kon even moeilijk lopen. Dat deed pijn. Ik werd er wat wanhopig van. Ik heb het tempo lager gelegd dan 6:00. Na 3 km ben ik gestopt om te appen en gel te eten, toen trok de pijn een beetje weg.
Opnieuw opstarten ging ook weer zonder extra pijn, maar ik had weinig kracht in mijn benen. Ik voelde dat ik 10km wel kon uitlopen, maar niet met enige snelheid. Na 6km was de pijn wel weg, maar de snelheid ook. Ik heb nog een pauze genomen en nog een gel. Bedankt voor het snelle antwoord; dat hielp mij enorm.
De tweede keer fietsen op de racefiets. Die zat vanaf het begin veel lekkerder en soepeler en ik hield de cadans hoog en het tempo was redelijk. Precies hetzelfde rondje. Ook zonder afleiding. Maar met een iets andere windrichting. Geen pijn.
Het voedingsplan aangepast, omdat ik meer zin had in repen dan in gels. Wel steeds veel blijven drinken. Ik fietste wat moeitelozer. Het slechte weer zag ik aankomen en ik wist ook dat ik regen zou krijgen. De laatste 11 kilometer werd ik erg nat. Goed om een keer ervaren te hebben. Ik was des te blijer dat ik niet hoefde te hardlopen daarna, anders had ik het wellicht nog een paar kilometer geprobeerd om te merken wat de racefiets doet.
Ik maak me niet zoveel zorgen om de hamstring, want ik weet dat mijn linkerkant ‘reageert’ als het minder goed gaat (…) en dat is op te lossen als ik weer even ‘aard’ en dat staat dinsdag op de planning. Ook de cyclus is erg in de war, de menstruatie komt laat, waardoor mijn gestel minder sterk is.
20 Mei – Uitfietsen, lopen testen en zwemtraining
T3S / Garmin 1 fietsen: Ik zag er niet eens tegenop om weer te gaan fietsen, want het is maar 2 uurtjes, met een pauze onderweg en ik hoef helemaal niks: geen tempo, net in zone 1 blijven zou fijn zijn en ik kan goed overweg met mijn racefiets. Ik had wind mee naar het natuurpark en daar heb ik maar van genoten. Ik had de route in mijn hoofd.
Bij Natuurpark Lelystad had ik met trainster AR afgesproken. Met een heerlijk verhelderende koffie-theestop onderweg. Dankjewel voor alle adviezen, tips en alles! Ik heb gewoon kalm gefietst. De cadans hoog proberen te houden. Voelen hoe het is om weer op de racefiets te zitten en dat is geen enkel probleem, als ik maar niks ‘moet’ van mezelf (qua tempo, cadans, verwachting).
Ze is een heilige, die trainster van mij! Eerlijk, niets arrogants aan en verstandig ook nog. Terugfietsen tegen de wind in viel me mee. Ik ging gewoon liggen en bleef liggen. Nog een bijkomend voordeel: ik durf ook meer op de racefiets. Op de weg terug viel de wind tegen me mee en ben ik lekker gaan liggen en blijven liggen in de bochten. Er is een bochtje wat ik voor het eerst zonder te remmen heb durven te nemen! Ik ben gewend aan het eten en drinken onderweg. Ik nam een ommetje om tegen de 2 uur uit te komen, maar ik vond het wel dichtbij genoeg met 46km en 1uur51. En ik moest nog lopen daarna.
Garmin2 hardlopen: 7 (even testen hoe de hamstring zich houdt)
Fijn om te merken dat ik niet meteen omviel, niet van de pijn en niet door krachtverlies. Ik voel mijn hele linkerbeen trekken, maar dat kan bij de cranio rechtgezet worden. Alles links zit ‘nogal’ vast. Het tempo was een beetje terug, de hartslag blijft erg laag. Gaandeweg heft de blokkade zich helemaal op. Vooral als ik onverhard loop. Dus dat is prettig. Daarna nog even een stukje hardlopen, vrijwel gelijk van de fiets af. Het gehele krachtverlies zit aan de linkerkant (van schouder tot enkel), maar het is geen pijnlijke blokkade meer bij het hardlopen. Zeker onverhard trekt het helemaal weg.
Garmin zwemmen piramide TVA: Eerst alleen in baan 1 lekker zonder hulpmiddelen en heel kalm aan 300m inzwemmen. Toen kwam Sandra erbij en hadden we ieder een zijde. We gingen 1,2,3,4,5,5,4,3,2,1 minuten zwemmen. En dan moest je terug naar de kant. Ik ging met achtje en dat ging me toch wonderbaarlijk goed! Elke keer rond de 2 minuten, ietsje meer. En dan terug naar de kant. Ergens in de 5 minuten kwam AC erbij, dus toen werd het toch carrousellen.
Voorop natuurlijk. Mijn arm links werd opeens warm en toen kreeg ik het ook benauwd, maar geen pijn en ik zwom er doorheen en nu is alles wat stabieler. Er zat dus iets in mijn arm, waardoor mijn been en hamstring vast zaten??? Toen we de piramide gingen aftellen, ging ik nog iets sneller, waardoor het horloge meer afstand meette. Ik vond het leuk zo eens een keer. Daarna n og 2 keer 75 heel rustig, 1 keer met en 1 keer zoner achtje. Nog 100m suf uitzwemmen en toen vond ik het wel weer leuk geweest. Omdat het niet zo druk was, ook even lekker kunnen kletsen. En veel gedronken! Sportdrank met zero.
Zondag 22 mei Een halve marathon onverhard op de prachtige Veluwe
Garmin: Na een km of drie voelde ik de ‘verlamming’ links helemaal niet meer! Geen trekkerigheid, geen last van de hamstring meer. Ik reed naar het startpunt en toen vertelde Joyce, al lopend nam ik het over. Het was best op en neer en heerlijk in het bos.
Alles is mooi groen en er was heide. Op mijn gekwebbel na was het stil en rustig. We hadden geen haast. Het kwartiertje werkte goed. Dan even versnellen en daarna wandelend drinken en eten.
We kwamen op een bergje en langs vennetjes. En toen bij het zwemwater met de poppetjes erin. Gewéldig! Met WC en strand.
Die poppen waren echt gaaf. Het bos weer in en langs een groen kanaaltje wat sprookjesachtig was. Het ging mij heel gemakkelijk af en Joyce gaat ook weer goed. Wandelpauzes hielpen erg goed.
Ik at voldoende Maurten gels en die helpen snel en goed en voelbaar. We kwamen bij een schommel!
Ook even spelen langs weer een ven. Ik had nul komma nul zorgen. En maar kletsen! Tjonge, wat bespreken wij toch álles en íéderéén!
Na een kilometer of 18 op zoek naar de afkorting. Joyce kreeg het toen iets moeilijker, maar niet van vermoeidheid maar door d’r fietskuiten. Ik had nog energie te over eigenlijk. En al mijn water op! Plus 4 gels. Meteen een proteineshake. En niet onderweg naar de wc geweest. Alles, maar dan ook alles was helemaal perfect! Het weer, het gezelschap, de omgeving, de inspanning, de voeding en zelfs de kunst en het speelelement!
T3S: Yes!! Ging heel rustig en kalm met wandelmomenten genietmomenten te over. De eerste 3km last van de hamstring en stijfheid links, maar dat trok helemaal weg. Ben ik erg blij mee! Dit is met cranio zeker te verhelpen. Netjes veel gedronken en ook keurig gels genomen, waardoor ik kracht bleef houden. Lekker bijgepraat en genoten van de prachtig mooie route en omgeving. Alles onverhard.
Ingelast training: buiten zwemmen op het parcours van Tri Almere
Ingelaste training! Vooral voor Vincent. Hij moest open water in en toen stelde KH dit voor qat zij al gingen doen en wij sprongen erbij! Andere wetsuit proberen. Warm water en ik vond het leuk. Vincent vond het koud en zwaar. Lekker het eilandje rond met veel pauzes. Ik ging niet zo hard en ik bleef een beetje bij Vincent. Het tweede rondje ging Vincent niet meer mee. Ik voelde wel een beetje vermoeidheid, maar het zwemmen in de golven en tegen de zon in was zo lekker- dat vergoedde alles. Om het eiland heen werd het water warmer. Ik zag zwanen vanuit het water. Mooie weekafsluiting.
