17 oktober Uitlopen, geen bootcamp en dus fietsen, maar dan net anders.
Na een dagje werken met weer onrust en veel taken, had ik ‘s avonds meer zin in fietsen dan in bootcamp, maar anders heb ik volgende keer weer spierpijn! Dus ik ga gewoon en dan maar langzaam hardlopen. Als ik om 7 uur klaarsta, ben ik de enige. Ik heb het bericht gemist dat het vakantie is. Niet zo heel erg, ik loop weer een kilometer naar huis. Na de halve marathon gaat het gewoon weer: hardlopen. Met mijn benen tenminste! Mijn hoofd vindt het minder geslaagd. Het bekende liedje: moe en verward. Thuis ga ik dan toch maar fietsen! Daar had ik toch al meer zin in! Het is maar eventjes. Ik bedenk dat ik wel eens de Tacx app kan proberen. Ik heb geen abonnement, dus ik doe alleen de vrije ritjes. Het is anders als Zwift: geen animatie, maar een filmpje van waar je fietst. Ik ga naar Frankrijk.
Veel klimmen en er rijden auto’s voorbij. Grappig hoor. Omhoog moet ik flink mijn best doen. Ik switch tussen de schermpjes. Het is wel lollig om een keer iets anders te doen!
Maar ik ben iets te snel rond qua tijd. Ik heb nog meer fietstijd en zin ook! Ik ga ook nog naar de bergen. Dat is qua filmpje echt mooi.
Het is veel klimmen en dat is absoluut niet mijn sterkste kant, maar ik zal het moeten leren! Ik kan me hier minder in inleven als in Zwift. Maar het is leuk een keer gedaan te hebben!
18 oktober DE NIEUWE FIETS testen en zwemmen
Morgen heb ik een afspraak ‘s avonds, dus ik wissel het zwemmen en ik ga morgen met Manuel hardlopen. Vandaag maar even wat rust en blogverhaaltjes schrijven! Ze leggen zonnepanelen bij ons en het is onrustig in huis met in- en uitlopende arbeiders. Als ze klaar zijn is het nog mooi weer en Rob maakt mijn triatlonfiets af!
Ik kan een klein stukje gaan proberen. Superspannend. Rob fietst mee dus ik hou me erg in. Het remmen is nog niet in orde. We gaan naar de plassen voor een paar foto’s:
Het liggen past nog niet en de hele fiets moet duidelijk nog worden afgesteld en afgemeten op mij. En dan gaat Rob terug op Vincents stadsfiets en ga ik even alleen langs de kassen kijken wat er kan. Deze fiets ligt totaal anders dan de andere fietsen. Relaxter. Het is geen tijdritfiets, waar je echt ‘achteruit duwt’ en geen racefiets waar je gewoon rechtop zit, maar iets daar tussenin. Ik ga liggen en proberen hoe hard ik kan. En dat lijkt ergens op! De gladde herfst vind ik een beetje zo-zo, maar op de weg terug, pak ik de weg en dan ga ik 34 kilometer per uur! Dat lijkt niet eens zoveel inspanning te kosten. Waarom moet ik nog zo lang wachten tot het seizoen van start gaat?!
En dan ga ik ‘s avonds om 21:00 naar het zwembad. Ik vind dat zo laat, voor je dan thuis bent is het half 11. maar goed. Ik had al op Facebook gezien dat we op tijd zouden zwemmen en dat vind ik dan wel leuk. Inzwemmen met achtje 150m en 150m zonder achtje. We gingen zwemmen op tijd: 5, 5, 4 en 3 minuten geloof ik. Opletten op het hoofd: naar beneden kijken en weinig uit het water halen. Maar ik ben vooral bezig met 1 op 3 ademenhalen. Ik deed de eerste 2 voorop: 1 keer met en 1 keer zonder achtje. Toen ging een ander voorop en liet ik 2 keer het achtje achterwege. Daarna deden we 3 keer 200m: 75bc, 25 school, 75 bc, 25 rug. De laatste twee ging ik vooraan. Alles zonder achtje. Toen moesten we 4 keer 50 snel: ging ik met achtje voorop en dat ging hard. Ik ademende 1 op 5 en dan word ik gedwongen onder water uit te ademen. Uitzwemmen deed ik met achtje en zelfs 1 op 6 ademhalen: dat bevalt me ook wel.
19 oktober Lunch Run met Manuel en zwemmen
Tussen de middag ga ik weer eens een keer met Manuel hardlopen! Dan ben ik bang dat ik te hard moet lopen, maar het valt mee. Het gaat hartstikke goed! Het is warm en we kunnen nog steeds in korte broek. Ik kwebbel nog even over mijn fiets. Na een paar kilometer vertelt Manuel over het bezoek van zijn ouders die dan een heel weekend komen klussen. Dat vind ik zo geweldig: 2 80+ers die hun kind komen ondersteunen! Dat maakt me echt blij, zoiets. De herfstkleuren en het gemak waarmee ik een tempo kon draaien vond ik ook wel prettig.
Ik hoefde niet zo ver eigenlijk. Maar een afslag missen omdat we zo gezellig aan het babbelen waren, vond ik ook niet erg.
Ik bedacht wel dat er in het schema ook iets stond met versnellingen op het einde. Dus ik zei Manuel dat we maar eens iets met lantaarnpalen moesten doen. 2 hard, 1 rustig. En het ging hard! Ik had me vergist dat het net iets meer was dan ik wilde en toen kwam het niet uit en zei Manuel: dan doen we de laatste drie. Ik noemde hem een mispunt, maar ik deed het natuurlijk wel! Manuel liep nog iets langer (en nog harder) door. Douchen en verder met werken.
Toen bleek het zwemmen toch wel te gaan lukken, en Vincent moest er toch zijn, dus ik ging ook. Ik zwom de hele tijd voorop. Het was veel kort werk met uitdrijven en afduwen enzo. Niks wat ik leuk vond. En deze trainer is nou ook niet bepaalt mijn favoriet.
Op een gegeven moment moesten we snel en toen ging ik met achtje even mega-hard. Een soort frustratie. Maak ik teveel slagen. Niks uitdrijven. Had ik ook geen zin in om mee bezig te zijn. Het is wel goed zo. Ik haastte me verder naar de sportdiëtiste. We hebben mijn voedingsplan voor de marathon wat bijgesteld. Meer tegelijk drinken en ik ga op wat minder koolhydraten per uur zitten. Zij denkt dat ik met een ordinaire buikgriep te kampen heb gehad en daarmee de halve marathon in Amsterdam liep. Dat zou wel weer wat voor mij zijn… Het is de komende tijd veel experimenteren. Ik ga ook over op slow release gels. Iets moet er gaan werken!
20 oktober baantraining
Ik ben gefrustreerd op het agressieve af en verwens mensen en mopper ze er uit. Ik ben fel en bozig. En dan moet de TVA het ontgelden, want daar is het aantal doelwitten te makkelijk! Komt ook omdat dit die dag van de maand is waarop dat nou eenmaal gebeurt… En dan komt de trainer om de hoek die ik al flink vervloekt heb. Vincent moet bij gebrek aan jeugd met de volwassenen mee en ik moet mijn best doen. Jakkie. We gaan inlopen en ik ben het al zat eigenlijk. Maar ja, ik ben er nu toch! Zolang ze maar niks tegen mij zeggen is het wel best. We doen loopscholing in rondes op de baan. Al met al zijn we daar al een half uur aan kwijt. Dan doen we 1200m in zone 2/3 en dan 400m in zone 4/5 en daarna 200m wandel-dribbel. Dat moeten we 3 keer doen. Klinkt begrijpelijk voor me. De eerste keer loopt Vincent mee tot de 400m, dan schiet hij als een kanonskogel iedereen voorbij en pakt hij de snelle mannen op. Ik doe lekker mijn eigen ding en mijn eigen hard. Nog altijd sneller dan de mensen die daarnet nog voor mij uit renden. As usual. En dan doen we het nog een keer en kom ik er lekker in. Mijn mood verbetert. Als ik Vincent met die grote mannen mee zie gaan. En als ik naar mijn eigen tempo kijk.
Het is maar vierhonderd meter doodgaan! Ik ga even wat drinken, want ik heb de andere gel in de bidon. En dan versnelt mijn hartslag en mijn ademhaling! het lijkt er op dat ik veel te snel wil drinken. Ik moet al rennend mijn ademhaling weer op orde krijgen. Dat zou best eens een deel van het probleem kunnen zijn. Maar ik hoef niet naar de WC! De laatste keer ga ik een hoop mensen op een ronde zetten. En dan moet ik dus wel versnellen en een iets hogere hartslag aanpakken dan ik wilde. Gecontroleerd, dat kan ik wel weer. En dan zien of de 400 anders voelen. Nou, dat doen ze! Ik kan niet harder, mijn benen niet, mijn ademhaling niet en mijn hartslag niet. Leuk om een keer op de max te lopen! Ik ga een ronde uitlopen en kijken hoe het is als ik langzaam drink. Beter! We lopen nog uit. Ik had best naar huis kunnen dribbelen voor de extra kilometers, maar morgen ga ik ook weer rennen.
21 oktober Waterleidingduinen met Vincent
Vincent gaat met mee naar de waterleidingduinen. Ik wil daar al zo lang naar toe! Ik moet 20 kilometer lopen, hij anderhalf uur. Dus de pubert gaat eerder terug. Ik heb een route bewerkt. In de duinen komen we meteen een hert tegen.
Het klinkt raar alsof er een helikopter is of een grote spinnende kat. Ik loop meteen verkeerd en dan moeten we omhoog lopen en loop ik nog een keer verkeerd. Ik moet plassen! En dan lopen we de grote drukbezochte paden opeens af. Heerlijk. Tussen het heldere water over de paden.
Vincent geniet enorm. We gaan heel rustig en de eerste kilometers wandelen we al stukjes. We halen een soort monnik in en bij de Grote Berg ga ik even zitten. Vincent rent naar boven.
Overal zien we herten en dan begrijp ik waar het geluid vandaan komt: burlende herten! Het is geweldig. De lucht gonst er letterlijk van. Even later horen we 2 mannen met geweien naast ons.
Het is een machtig gezicht. Vincent komt naar me toe gerend om ze ruimte te geven en we horen ze ‘clashen’. We gaan er maar niet te dichtbij staan! en dan verder over de paden, met overal herten.
Het is indrukwekkend. Maar hardlopen zit er niet echt in. We voelen allebei de baantraining in de benen. En het is warm buiten. Maar ook super-supermooi.
Ik neem iemand in mijn hoofd en Vincent moet raden. We lopen door stukken mooi bos en over vlaktes. Er is veel zand en veel wandelmomenten. Het deert me niet. Het is gewoon geweldig heerlijk om hier met Vincent te rennen! Veel single tracks. En echt overal herten. Overal geburl.
Ik moet weer naar de WC voor de grote boodschap. Jammer. Ik zoek een plekje en dan gaat Vincent iemand verzinnen. Maar eerst komen we bij de kabouters.
Ik had ze nog nooit eerder gevonden. We kijken even en daarna gaan we de duinen door. Op en af. Vreselijk vermoeiend. Klimmen door zand. Ihet uitzicht en het geluid van de herten is echter extreem prachtig!
Vincent heeft iemand in zijn hoofd en het is een filmkarakter. Ik kan er niet opkomen. Captain Jack Sparrow. Hij moet het verraden. Na een kilometer of 8,9 is Vincent wel een beetje moe en gaat hij terug richting de auto. Ik ga alleen verder, maar de 20 kilometer zal ik niet gaan redden. Zo sterk ben ik niet. Ik zet muziek op en een tijdlang op de vlakte gaat het prima. Maar dan moet ik de duinen weer door en (ver)dwaal ik.
Ik kom weer op de route en ga dan weer een stukje joggen. Tot ik een enorm hert soort van wegjaag voor een groepje fotografen.
Ik kom bij het water. Superhelder en ontzettend mooi. Ik kan zien waar ik ben qua route. Vincent is bij de auto. Ik ren stukken langs het water en concentreer me op de muziek. Maar dan zie ik weer prachtig witte zwanen.
Bij de muziek van Gandalf loop ik even in alle stilte en rust langs het water ontzettend te genieten van de herfstkleuren en de adembenemende lichtval. Ik ga denk ik op 16/17 kilometer uitkomen. Ik kom een dixie tegen, maar die zit op slot en ik hoef niet meer zo erg.
Ik drink toch te weinig, want deze drinkzak zuigt niet makkelijk. Dan kost het me duidelijk teveel moeite. Ik probeer vandaag alleen maar te drinken: water met gel. Wat dus niet heel goed lukt. Nog een paar mooie herten:
En dan ga ik over de verharde weg lopen. Even een kilometer aanzetten en erin komen. Vlak voor ik de 15km volmaak, ga ik weer onverhard lopen en dat kost meteen tempo en energie. Ik dwaal terug naar de route. Langzaam kom ik er weer in. Mijn Apple Watch geeft zonder stoppen een kilometer meer aan dan de Garmin die bij elke stop pauzeert. Dus 20 kilometer gaat het misschien toch weer wel worden. Ik kom langs prachtige stukken die ik nog niet kende, terwijl ik in deze buurt wel ben geweest..
Overal herten begint te wennen zelfs! Ik ga de route weer op en kom dan tussen prachtige bomen te lopen waar de zon doorheen schijnt.
Zo is de herfst echt erg mooi en het ruikt ook lekker. Op de afgelegen paden is het rustig. Ik wil de halve marathon volmaken op de Apple Watch, liefst binnen 3 uur. Maar dan neem ik een pad wat eindigt in niks… of beter gezegd: weer een hoog duin. Ik ben wel wat moe intussen. Dan maar geen 3 uur. Ik kom op de verharde weg die we in het begin ook volgden en ga op en neer. De halve marathon haal ik niet binnen 3 uur.
En dat is dan inclusief alle stops! Volgens Garmin heb ik voor 20 kilometer veel minder tijd nodig, maar ik ga de Garmin laten voor wat ie is. Ik wil naar Vincent, de M&Ms en naar huis voor de pannenkoeken. Het was geweldig vanmiddag! Leuk met Vincent, indrukwekkend met de herten, prachtig weer, schilderachtige kleuren en een geweldige omgeving!
22 oktober bootcamp en wandelen
Ik ben altijd om 7 uur wakker, elke dag, behalve vandaag! Terwijl ik juist vandaag vanaf 8 uur druk ben. Meteen opspringen en aan de gang is niet wat ik op zaterdagochtend (of welke andere ochtend dan ook) leuk vind. Maar ik moet gels halen en om 9 uur met Vincent bij de bootcamp zijn. we zijn wat laat, dus we moeten flink doorrennen. Meteen naar het eindpunt dan en daar merk ik dat ik liever ren dan wacht! Dat gaat dan ook weer prima, na gisteren. Leuke, ontspannen mensen zijn dit. De trap vind ik minder. Daarna doen we de oefeningen. Ik doe lekker mee.
Na de buikspieren wandelen we kletsend terug naar huis, Vincent en ik. En daarna wandelt Rob mee naar het centrum in Almere Buiten. Weer een 5tal wandelkilometers toegevoegd. Ik ga niet zwemmen. Geen zin, niet nodig, komt niet uit. Tijdens het zwemmen van Vincent, wandelen Rob en ik nog 4 kilometer rond. Een hoop sportiviteit voor een rustdag!
23 oktober Weer een halve marathon dan maar?
Een heleboel gedachten:
Kilometer 1
– Dit gaat best goed, de benen voelen oke, muziek aan
– Ik had een gel moeten nemen voor ik weg ging! Niet alleen water, maar meteen een slow release gel
Kilometer 2
– Die ging snel, voelde oke en ging berg af natuurlijk.
– Leuk gezinnetje
– Lekker zo met de muziek
Kilometer 3
– Versnellen gaat wel erg goed.
– Ach, kijk die moeder met 4 kids nou, ja, jongetjes zijn anders dan meisjes: ik hoor jullie wel door de muziek heen!
– Als ik anders ga, loop ik trouwens niks dubbel, change of plan
Kilometer 4
– Hoezo is de weg afgesloten? Lopend kan ik er toch echt wel langs!
Kilometer 5
– Wandelen en voeden en drinken. Dat red ik niet binnen 1 minuut. Rustig drinken. Anderhalve minuut. De gel is oke!
– Prachtig die bomen
– Hou je hond bij je!
– Wat doet die paal hier in het niets?
Kilometer 6
– De dijk op, ik ga lekker met zo’n tempo
– Wat is het toch apart hier
Kilometer 7
– Wat een hoop racefietsers
– Nu hoef ik niet meer te kijken, dit ken ik en het gaat omhoog
– Ik heb dadelijk de hele tijd de wind tegen
Kilometer 8
– Saai en snel.
Kilometer 9
– In een droomwereldje, helemaal in mijn bubbel
Kilometer 10
– Ik hoef niet! Geen aandrang! Geen nood voor het centrum!
– Alleen drinken is zorgelijk. Meer dan zorgelijk: ik kan niet genoeg water aangezogen krijgen. Zeker niet als ik loop.
Kilometer 11
– Oke, dan toch maar onverhard, die hond loopt in de weg
Kilometer 12
– Onverhard kost tempo en energie.
– Ik kom in zone 3 bij het versnellen!
Kilometer 13
– Doorzettten.
– Energietekort. Ik heb te weinig koolhydraten binnen gekregen. Dat voel ik duidelijk. Mag ik al een gel?
– Drinken lukt nog niet met dit tempo
– Benen doen pijn, teveel asfalt
Kilometer 14
– Ik wil geen marathon meer doen.
– Ik kap er mee. Niet nu, maar hierna, na deze loop.
– IK WIL NU EEN GEL en drinken, niet te snel wegwerken.
– Aftellen naar de gel: hoe kan dat mij nou overkomen?
– Ik zie dat ik nog 90 seconden zone 3 moet en ga in die tijd tot 100 tellen. Dan ga ik vast sneller en weet ik hoe lang het nog is tot de gel.
– Als ik niet zo energieloos was, had ik om mezelf gelachen
– Ik haal de honderd! Grin
– Het bos is wel mooi
– Appje naar Joyce, dat ze maar ‘s even meeloopt
Kilometer 15
– Dit is eigenlijk helemaal niet leuk gewoon.
– Via de snelle route naar huis? Dat bedenk ik slechts een kort moment: of course definititly NOT. Ná deze loop. Nu eerst een halve marathon afmaken.
– W H Y
– eerst die 16km maar volmaken, ik haat de 10 engelse mijl nou eenmaal.
– een marathon is 2 keer tien engelse mijlen en dan nog eens tien kilometer. Dat krijg ik niet voor mekaar
Kilometer 16
– De brug af is wel weer oke
– Veel auto’s op de Trekweg
– Zou Annemarie er wel eens klaar mee zijn? Of heb ik dat alleen?!
Kilometer 17
– Weer versnellen
– Hoe ver ben ik eigenlijk? Ik heb het helemaal kwijt
– Stoere auto’s opnemen voor Vincent en hem toesturen
– Ik loop 5:40 en loop te appen met Joyce en Vincent – raar mens
Kilometer 18
– Teveel auto’s, ik pak de eerste brug en dat raden ze fietsers dan ook aan
– Tempo de brug op is ver te zoeken
– Rustig eten en drinken lukt niet, ik kokhals – balen
– Het is warm
– Druk en onrustig allemaal met auto’s
Kilometer 19
– Langs de Vaart
– Volhouden
– Volgende liedje
– Doordrammen
– Klein wereldje
– Niet goed. Te weinig voeding. Te weinig energie
– Ik haal de halve marathon wel
Kilometer 20
– Blijven duwen.
– Dit is pas een halve marathon! En hele is het dubbele.
– Mijn voeten doen pijn
– Mijn enkel doet zeer: links of rechts? Dat weet ik niet.
– Ik moet op dit stomme moment
Kilometer 21
– Versnellen?! HOE dan?!
– Maar ik probeer het
– Straks zijn er weer bloesems. Het is oneerlijk: hier zijn de bomen nog steeds groen
– Welke afslag zal ik nemen? oke deze dan
– Ik haal de halve marathon niet binnen 2 uur of 2 uur en drie minuten. Stik
Kilometer 22
– Evenaar over
– Telefoon in de stresstand – geen muziek meer
– Versteken lukt niet snel genoeg
– En ik moet nog steeds versnellen K*T
– Dan stel ik mezelf de AH maar ten doel – doorknallen!
– Onder het station: klaar.
Wandelen en drinken en dan naar huis dribbelen. Ik wil graag 22,22 kilometer en in 2 uur 12 minuten en 12 of 22 seconden. Maar da’s net teveel gevraagd, zulke mooie getallen.
Thuis ben ik maar even moe en ik hoef eigenlijk niet naar de WC. Ik twijfel vooral tussen eerst eten of eerst douchen. Het wordt dat laatste en op de WC is alles goed. Ik heb te weinig gels binnen gekregen: slechts 4 van de 6. En ik heb te weinig gedronken, ik kreeg hooguit een liter binnen. Dat hadden er 1200ml moeten zijn. Tja, dat heb ik weer eens ervaren. Ik moet van die knijpflesjes hebben. Ik voel dit wel een beetje qua spieren met al dat asfalt. Maar fysiek komt dit goed. Of dit ook goed komt met voeding weet ik nog niet zeker. Dat dit met het hoofd goed komt is helemaal een groot twijfelgeval.
Ik heb in deze week 66 kilometer hardgelopen! Zes en zestig kilometer. En wat gezwommen en lekker weinig gefietst.