27 juni – fietsen en een koppelwandeling
De pijn in de voet was bijna weg vanmorgen. Na de shockwave herstelt het als een malle verder. Ik denk dat ik/mijn lijf daar wel goed in is: snel herstellen. Heel diep kunnen gaan en heel snel weer op adem zijn. Het geeft me nu veel rust om even weinig te (kunnen) sporten. Ik verveel me bijna! š dus als het huis schoon is en de blog bijgewerkt maar even rustig fietsen. Mijn lijf voelt nog vermoeid en ik vergeet de wind te bekijken zodat ik tegen de wind in moet ploeteren over de dijk, maar ik vind het ook fijn om weer te trappen en me nergens iets van aan te trekken. Dan ga ik sloom- so what. Ik luister muziek en kijk om me heen. Op de weg terug pik ik de dijk wind mee ook nog mooi mee. Stukken makkelijker.
Ik drink behoorlijk veel. Ik fiets toch lekker een uurtje weg en daarna ga ik wandelen met Rob, Vincent en Manuel. Mijn hiel is dan gevoeliger, maar niet extreem pijnlijk. Was het vanmorgen echt een 0-1, na de wandeling van 3km is het een drietje. Dit weer bevalt mij stukken beter en ik eet ook meer. Ik geef er gewoon een beetje aan toe met mate als ik zin heb in iets lekkers. Deze week rommel ik het schema door met wat er kan aan zwemmen en fietsen. Hopelijk in het weekend een klein stukje lopen testen, maar dan moet het twee dagen overdag pijnvrij zijn. (Van mezelf)
28 juni
Vanmorgen nauwelijks pijn. En dat bleef de hele dag eigenlijk zo. Soms een 1, maar vaak ook nul. Ik voel zelfs mijn andere voet nu ook! Na het wandelen geen extra last, wel even na de oefening.
29 juni Zwemmen en fietsen
M is herintreder triatlon en ik heb haar op de NPW triatlon gewezen. Ze heeft in tijden niet buiten gezwommen. Dus we gaan saampjes naar de Kapitein.
Pak aan en we mogen van de kapitein door het poortje. Water is lekker en ik doe niet al te veel moeite. Ik blijf bij M in de buurt. Tot de boei. Ik navigeer prima. We gaan nog een boei verder en ik ga een stukje om. Weer even polsen en stil liggen. Dan terug naar de eerste groene boei. Vanaf daar in 1 ruk terug. Ik ga best lekker, maar adem alleen rechts. Bij het trapje wisselen we van drijfboei en dan ga ik onafgebroken de 500m nog op en neer alleen. Heerlijk.
Even wat meer inspanning! Niet dat ik veel harder ga, maar met een tijd onder de 11 minuten ben ik tevreden. 1500m gezwommen en alles keurig op tijd en volgens de planning.
De dag volgens de hiel en peesplaat:
Na een slechtere nacht wat meer last bij het opstaan. 2. Mijn hele linkerbeen is stijf, ook mijn kuit.
Niet super heftig, maar tot miin teleurstelling ook nog niet pijnvrij.
Het trekt weg. Rond de oefening nog een 1.
Na het fietsen 1/2 en dan is het 1 keer bij het opstaan weer erger en later opeens weer weg.
Na het eten 1.
Wandelen gaat prima, heel erg licht gevoelig & na 3km is het weg.
En dan nog fietsen. Geen zin. Beetje regen. Geen doel. Alleen maar fietsen. Conditie behouden. Buiten zijn. Ierland-weer. Met Vincent mee naar de atletiekbaan (hij moest speerwerpen) en dan alleen verder door de drukke stad tegen de wind in. Zonder muziek bevalt mij eigenlijk beter. 1000 gedachten: twijfels, dromen, herinneringen, emoties. Ik neem het ommetje langs de PolderLove&Garden om nog meer schooldrukte te vermijden. Tegen de wind in. Ik begin jaloers te worden op de hardlopers. Ik wil ook weerā¦. Op de dijk heb ik de wind mee, kan in liggen, is er niemand anders en ga ik hard. Daar geniet ik van! De brug bin het Bloq staat open. Van die dingenā¦ dat wist ik van tevorem. Kan ik drinken en luisteren naar de geluiden. En dan lekker verder naar huis en 30km volmaken. Soort van afgestreept. Ik ben gestopt met delen op strava en dat voelt als een soort bevrijding. Ik ben moe vandaag, (slecht geslapen) en hungry. Time of the month. Ik ben ook wat prikkelbaar.
Om mijn persoonlijke triatlon vandaag af te maken ga ik lekker met Rob samen nog wandelen! Even langs de ah voor brood en dan samen met Rob bijkletsen. Hij een leuke nieuwe werkuitdaging, ik geĆÆrriteerd door die andere āgeweldigeā mensen die veel te veel kosten voor de maatschappij. Mijn voet is heel heel licht gevoelig, maar mijn andere kuit/knie trekt meer. Ik hoop dat cranio helpt. Want het is toch gek: jarenlang lopen zonder pijntjes en nuā¦
Na het wandelen lang op de bank gezeten en bij het opstaan:
Pijn weg
30 juni Berichten vanuit de hiel
Vanmorgen toen ik opstond, deed de bal van mijn voet meer pijn dan de hiel. En de kuit stijf. Een 2/3. Hopelios! Maarā¦. Het is er snel weer uit!! Terug naar een 2. Ik vind 2 dingen uit:
- in 2014 begon ik 2 weken voor de blessure ook met een nieuw eetpatroon!
- holisme over hielspoor en voetblessures:
https://blikopbeneden-leeuwen.nl/nieuws/holistic-flow-geeft-holistische-uitleg-over-hielspoor en
https://leonvanrijswijk.nl/welke-emotionele-betekenis-past-bij-mijn-ziekte-patroon/
Gezien de gemoedstoestand voordat de blessure optrad, maakt dit veel duidelijk! Dan gaat de cranio as maandag(avond) goed helpen. En ik bedenk maar vast waar ik wel trots op kan zijnā¦
De last neemt merkbaar af. Meer dan eens sta ik zonder pijn op om thee te halen. Ik neem ook de telefoon aan en dat leer ik ook wel! Beetjes zelfvertrouwen. Terug naar een 1.
Wandelen met de collegaās en dat voel ik slechts een beetje, net zoveel als mijn andere hiel en scheenbeen.
In de loop van de middag VERDWIJNT de pijn!!!! Het is bijna een rare gewaarwording om opeens geen pijn meer te hebben! Mag ik al hardlopen?? Mentaal wordt het nu zwaarder om niet te rennen, maar het werk houdt me kalm en afgeleid. In de auto op de weg terug doet mijn peesplaat opeens heel veel pijn en trekt en tintelt het er doorheen en dan lijkt het over en uit, maar ik voel het niet meer als ik uitstap. Ik ben voorzichtig en doe nog een keer netjes de oefening. Maar het is echt nog hooguit een 1. Nu geduld oefenen. En ik hoop echt dat het morgen/overmorgen voorgoed weer weg of helemaal op zān retour is. Vandaag verder geen sport, ik word er nog goed in š©
1 juli Een triatlon voor Vincent en zelf weer eens naar het zwembad!
Maar eerst een update vanuit de voet: Vanmorgen toen ik opstond, was het weer iets erger dan gisteren. een 2tje of een 3tje. Dan naar de triatlon van Vincent en heel veel op en neer lopen op de hardloopschoenen (de zwarte ascis). Dat is op zijn best gezegd gevoelig. Doorheen te lopen, maar het wordt er niet beter op. Na de triatlon en zo’n 10000 stappen zijn we terug op een 4, met het balen erbij een 5. Want ik begin wel wanhopig te worden of dit nog op tijd goed komt. Ik ga met pijn elke stap naar het zwembad, maar daar komt mijn voet los en voelt het weer goed met mij, dus ik ga met een 1 naar huis. Eigenlijk niks meer, want ik voel alsof ik op kussentjes loop! Ik wandel echt blij naar de AH, maar daarna is het weer ietsje meer, een 1. Het is erg, erg wisselend en dat is hartstikke lastig! Maar mij maak je niet meer wijs, dat het lopen of hardlopen dit verergert. Er is meer: gebrek aan trots en tevredenheid en iets met voeding. Ik snoep vandaag wat meer en eet witbrood. Soms moet dat een dagjeā¦. Maar mijn gedachten zitten wel erg dwars!
Zwemmen in het zwembad
Baan 2 voor mezelf alleen.
Eindelijk weer een keer het zwembad. Ik was er zelfs even gespannen voor: kan ik het nog welā¦
Gelet op ātorpedo zijnā, rust en in de kalme banen op techniek en insteek.
300m inzwemmen met 8je
6×100 heel, armen, benen, wissel, armen, heel
4×100 met 25school als rust (dus lekker onafgebroken) 25 rustig, 25 hard elke keer afwisselen.
100school&100rug
6×75 start met uitdrijven, waterstart, 50m voluit, 25 rustig met 8je
Uitzwemmen 150 of 200? met keerpunt! Ging op 1 keer na telkens uitstekend.
Dit, zwemmen, zelfvertrouwen in de baan kweken, is goed voor de voet. Losmaken die pees. Was het voor het zwemmen pijnlijk, na het zwemmen was het weg! Hm. š¤ ja, ik heb een tijdlang niet gezwommen in het chloor. Ik had wel een beetje kuitkramp-neigingen.
Maar ik heb tijden gezien waar ik heel blij van word! Ik ga dit nog beheersenā¦. Of erger: leuk vinden š¤Ŗš¤Ø ik vond de oefeningen ook leuk. Jammer dat de hartslagmeter het nu niet meer doet. š
2 juli – Fietsen met tempoblokken en het eerste stuk met Vincent
Vincent ging mee uitfietsen met mijn hoge wielen. Vond ie helemaal te gek. Eerst door de stad tegen de wind in. Beetje kletsen en ik me zorgen maken en piekeren over de peesplaat. Ik stayer lekker achter ‘m. We nemen de wat langere route langs het kunstwerk en daar hebben we zwaar wind tegen. Op de dijk wind mee. Stilte & snelheid. Geweldig. Ik vind het ook leuk. Net als we moeten oversteken gaan mijn tien minuten hogere hartslag in. Lastig omdat te redden en zo samen met de wind durf ik niet te liggen!
Vincent keert om bij de eerste parkeerplaats om wind tegen ook te voelen. Ik ga door. 5 min rust gaat ook hard. Dan ga ik 10 minuten liggen na de tweede parkeerplaats en pushen. Ik ben er zelfs even misselijk van! Ik ga keihard, maar de 50 haal ik gewoon niet, te weinig kracht in mijn benen. De Knardijk is eng met de zijwind, maar ik neem Vincents lach mee. Ook dat gaat nog best hard, maar 30 lijkt dan rustig opeens. En dan nog een keer tien minuten pushen verder de Knardijk af. Liggen vind ik dan niks. Dat doe ik in de laatste 5 minuten rust tot de Vogelweg. Het gaat zo hard dat ik wel verder moet, anders ben ik te snel thuis! 31,1 gemiddeld. De Vogelweg op is liggen, lawaai, wind tegen (die lijkt wat afgenomen) en doorzetten. Lang doorzetten. Heel lang. Het gaat niet eens slecht, maar het gemiddelde daalt wel! De Grote trap op en ik haal 60km in 2 uur. Is Anke blij mee! Gelukkig is het nu overal rustig, op een overstekende koe in de verte na. En ik kijk een adelaat of uil aan. Gaaf. Dan stukje Ibisweg. Liggen, pushen en de opdracht is klaar. Ik vind het laatste pad nog het zwaarst! In Almere zie ik een ttaumaheli en de ambulance stopt en ik maak me zorgen om Vincent en hoop dat ie thuis is! Gelukkig wel. Mijn gemiddelde is op 29,5 blijven steken. Cadans 79 en topsnelheid 48,9. En de bidon leeg!! Zomaar op een zondagavond. Ik neem gelijk chocomelkdrank en een koekje. Niet meer hardlopen helaas.
4 juli – Fietsen met M en V voor de NPW triatlon + extraatje
Ik had M beloofd te gaan fietsen en haar de route van de NPW te laten zien. Vincent moest 60-90km fietsen volgens schema, maar toen we een route hadden van 60km bleek het 60minuten te zijn. Haha. Ik wilde toch al meer en wind mee op de dijk dus ik zou achter het rondje Noorderplas ook Oostvaardersplassen plakken. Maar eerst rustig door de stad met wind tegen. Ik vond het rommelig. Gelukkig fietste V lekker met M. Bij de npw-wissel even gestopt. Dan vol wind tegen op de weg! Windkracht 4. Not easy, wel āmijn dingā. Buffelen. Daarna tot de rotonde ging M even los. Ik dronk veel voor mijn doen. Dan terug en V ging vooruit zijn versnellingen doen en ik stopte ff voor een plas. Wind mee solo was lekker. Nog een stoppie en toen reden we anderhalf keer het renparkoers.
Ik voel de hiel voortdurend en zeurderig: alsof het wil zeggen: lukt je lekker toch nietā¦. Dan de dijk op en los! De rust is dan fijn. Ik achter V+M. Mooi hier.
En het schiet lekker op! Grappig genoeg gaat M mee en Vincent terug naar huis. Maar wij kunnen even kletsen en ze vraagt goed door over de cranio, waardoor ik wel ‘t Ć©Ć©n en ander mĆ³Ć©t bekennen. De Knardijk is lastiger. Om te kletsen en te fietsen tegelijk, maar het gaat nog prima! Drinken. Na de sluizen gaan we het bos door. M gaat voor en dat hou ik wel bij. Na de Praambult trek ik ons en hou ‘m rond de 28 liggend! M pakt m weer over, maar ik heb steeds minder zin meer. Ik krijg ook krampen. Zou fijn zijn, maar nu voelt het Ć©n in mijn voet Ć©n in mijn ābuikā. Bidon leeg. We rijden om via het sluisje. Het worden 60km en ik vind het wel goed! Toch mooi 26,5 met deze wind. De cadans en ik was vandaag totaal niet in sync. Ploeteren als vroeger. Ik vreet ook de koekjes ala vanouds. De kramp zet niet door, de pijn in de linkerhiel wel.
4 juli – Eerst HIEL-verslag en daarna lekker zwemmen met onverwacht gevolg!
Vanmorgen was het linkerbeen wat stijf. De peesplaat nog heel weinig. een 1 op schaal 1-10. Door naar de fysio voor shockwave. Hij vindt het logisch dat het nog niet weg is, ik niet! Shockwave is maar even gevoelig op een paar plekjes en hij zet m iets harder. Als je kotsend een marathon loopt urenlang, zijn deze 5 minuten niks. Ik kijk naar de nummers in spiegelbeeld. De pijn verdwijnt niet echt. Minder dan bij cranio gister. Hij heeft het over de oefening, die mag ik doen met gewicht in een rugzakje. En dan zegt hij dat er 5 Ć 6 behandelingen minstens nodig zijn. En nee, hardlopen is dan niet verstandig. Ik mag het op een loopband proberen omdat ik dan meer op de voor voet landt als ik de loopbeweging mis. š³ what the fuck: ik mis het bos, het hardlopen, rust en afstanden, geen tyfustering loopband! Hij zegt erbij dat hij advies geeft he, ik moet het zelf weten verder. Gast!! Ik ben een triatleet die de triatlon van dār leven gaat doen en ik kan niet over 4 weken weer een beetje gaan opbouwen!!! Hopeloos ontmoedigd ga ik weer naar huis met een pijnlijke hiel en weinig vertrouwen. Ik heb in 2019, 2020, 2021 en 2022 veel meer gerend, getraind, gesport en nu opeens ligt alles aan 1 peesje, dat ik niet meer kan?! Nee, het is ALLES. Andere baan, stress, voeding, zelfvertrouwen, doordrammenā¦. Dat pakt cranio aan: alles bij elkaar en fysio 1 plek. En die ene plek blijft zeuren. De hele dag. Meer dan gister. Terug op een 3.
Maar bij de oefening van de cranio begint de middelste teen een soort stroomstootjes af te geven en dĆ”t doet pas pijn! Gelukkig niet elke keer, maar gevoelig genoeg. Alsof er shockwave is. Ik masseer de teen los. Nu is de hele voet gevoelig š£ maar dat voelt toch beter, logischer.
W die we vorige maand tegenkwamen bij de Reigersplas vroeg of ik mee ging zwemmen. Ja. Maar Vincent moet mee voor het autorijden. Stom, maar mag hij iets doen voor mij. Op het strand wachten. Hij wil niet zwemmen, is moe. Het water is koud! Veel kouder dan de vorige keer! Ik start lekker en ben zo bij de steiger (360m ong en 1:54). Dan richting de brug. Ik ben 1x van het patje voor wat betreft de koers en kijk even rond. Verder 1op3 en uitademen. Ik hoef niet onder de brug. (869m in 2:00) dan in 1 keer terug. Volledig in kalmte modus. 1op3, ademhaling, lange slagen, relaxed. Een training. Helemaal in mijn element en ik gebruik zelfs mijn benen wat. Beetje kramp een paar seconden, maar het voelt superlekker! Nog een stopje en dan de laatste 200m. Ik maak 1700 vol. Heerlijk gezwommen. Was echt relaxed en fijn. In een lege plas op ons 2 na.
En dan – na het zwemmen- ineens loop ik terug over het strand en ik roep: Vincent, ik voel geen pijn!! Is het de kou? Effect van de shockwave uren later? Of heb in iets losgemaakt in het water? Heb ik hier zelfvertrouwen gehaald omdat het lekker ging? Grappig, want de basis ligt hier ook volgens mij, toen we hier weken terug zwommen. Het blijft weg. De rest van de avond. Ook in de douche is het weg. Wonderlijk. Daar word ik dus echt blij van. Hopelijk is er nu iets doorbroken. Nu nog ongesteld worden. Als ik naar bed doet mijn linkerbovenbeen echt veel pijn en zit de kramp er in.
5 juli – Een flinke wandeling langs de stormschade in het Vaartsluisbos
Na een dagje storm buiten&werkdrukte binnnen is het heerlijk om weer eens te gaan wandelen als Vincent op de baan traint. Mijn voet doet nog nauwelijks pijn. Zo weinig! Maar nog niet hardlopen, niet te vroeg juichen. Ik ben elke keer toch weer bang dat het mis is als ik opsta om thee te halen if naar de wc te gaan en dan ben ik er en denk ik: jee, weer geen pijn! Dus wandelen op de zwarte asics is best een gokje. Maar we kletsen weer eens bij (over Vincent en over het werk en containers). Mijn voet is iets gevoelig, maar het trekt weg.
De stormschade is mooi om te zien. Beetje indrukwekkend. De pijn in de hiel is eigenlijk wel weg, maar nu doet de bal van de voet pijn en wel bij Ć©lke voet. š maar niet erger dan de hiel was. Ik sprak de diĆ«tiste en zij vind mijn afvallen niet wchrikbarend en ook wat ik eet is in orde. Maar niet wat ik om de trainingen heen at! Jammer dat we niet kunnen meten op haar weegschaal (die van mijn flipperde er vandaag een halve kilo bij š£) of een vetmeting kunnen doen. Maar ik ben goed bezig en probeer positief te denken en te geloven dat ik āt wel kan. Vlak voor de Frysman had ik ook een nare cysteā¦ en ik heb een bak ervaring en loopinhoud en geen snelheidsdoel. Fijn dat we alweer zo 6,5km kunnen wegstappen.
6 juli Een koppeltraining met fietsen en wandelen
Eerst de hiel-berichten van de dag: Vanmorgen dus echt pijnvrij!!
Een heel klein beetje stijf, maar de bal van de voet doet nog het meeste pijn en daar zit een wondje.
Ik ga naar kranig/fysio en ze maakt de voet goed los. Echt goed. En dan moet het nog even wegtrekken, maar de pijn is er uit!!!!
En komt ook niet terug. Soms even een stapje lichte stijfheid na langer zitten, maar het mag geen naam meer hebben. En daar word ik me een partij blij van!! Ook tijdens de wandeling nul komma niks last en daarna ook nauwelijks.
Ik durf nog niet te hardlopen. Gek genoeg kan ik nu ook nog wel een dagje wachten. Of liever tweeā¦. Maar ik wil de npw triatlon wel doen eigenlijk maandag. Dan maar half wandelend!!
Maar ik moet in vorm blijven, dus ik ga maar weer fietsen! Verkeerde schoenen aan! Ja, het zijn hele fijne schoenen en ja, met de goede zooltjes erin, maar vastklikken ging al zo lastig. Ja hoor, de verkeerde plaatjes. Geen zin om terug te gaan. Accepteren maar en misschien wel goed, een flexibele voet.
Ik ga op en neer rijden. Liggend op de brede wegen. Ik heb verder niks aan data of muziek. Gewoon fietsen en alle anderen maar geweldig laten zijn. Ik heb mijn eigen struggles en mijn cadans zal wel tegenvallen straks. Ook goed! Grote Trap terug en dan de Doddaarsweg weer liggend (behalve langs de tractor). Daar beginnen de buikkrampen. Kan er ook wel bij en vind ik eerder fijn dan erg. Vogelweg en dan weer terug tegen de wind in. Alles is best. Ik hoef niet veel, ver, lang. Terug door het bos en ik stayer heerlijk achter een man aan. Ik bedenk dat ik wel kan wandelen als koppeltraining. Ook goed voor Rob! Nog geeneens 40km, geen 27 gemiddeld en een cadans van 75. So be it. Fijn dat ik me niet hoef te verantwoorden op strava: zo heb ik dat dus ervaren altijd.
En daarna nodig ik de mannen uit om mee te wandelen op deze mooie avond. Met zijn drietjes gaan we dus. Mijn 4,2km rondje. Ging ik toch onderuit!!!!!! Fiks gevallen!!!!! Tak waar Vincent en ik tegelijk overheen probeerden te stappen terwijl ik mijn telefoon vast had. Tak omhoog, Anke omlaag. Wondje op mijn rechterhand en linkerknie heeft ‘n tikkie gehad. Vincent voelde zich onnodig schuldig. Dit gaat ook over! Verder nergens last van š„³ aan hiel of zo.
7 juli – Joggen en wandelen – hoe blij kan je zijn?!
Vanmorgen weinig last meer van de linkerhiel. Het is ietwat stijfjes, maar verre van pijnlijk. Leeglopen is lastiger. Wandelen en lopen gaat echt prima. Supertrainster Annemarie haalt alle druk weg voor wat betreft wedstrijden en het wordt simpelweg trainen voor het plezier en voor Ierland. Is even slikken, en daarna geeft het complete rust. Dus ik moet wel rennen nu! Bij tijd en wijle doet het opeens uit het niks even zeer en krast en tintelt de hele pees lijkt wel. Ik doe het rollertje in de middag op het werk. Ik warm de pezen op met de oefening vlak voor het hardlopen uit. De trapoefening helpt mij echt erg goed. En dan hardlopen. Of iets met nieuwe hardloopschoenen aan en hardloopkleertjes…. Ik verheugde me er op en was er bang voor tegelijk. Wat als het verergert? Of als ik het niet meer kan? Of als het te heet is? Natuurlijk wil ik vandaag 4,2km rennen met stukken wandelen erin. Als het maar lukt, dan doe ik de npw triatlon nog en daarna is de volgende wedstrijd de Hardman. Het ging. Ja, de hiel is gevoelig, maar niet pijnlijk. De schoenen zijn fijn.
Ik weet nog hoe t moet! Maar dan heel rustig aan. Het doet me niets. Ik ren. En dat is het belangrijkst. Langs de tak en de kikkers. Ik blijf niet alles rennen. Ik denk tot de hoek. Nee, de volgende hoek. De gevoeligheid neemt af. Na 1 mijl en de verre hoek ga ik wandelen. Het bos met alle afgerukte takken en vol groene bladeren ruikt zoooo heerlijk! Dat was ik vergeten, de geuren. De beleving is zeker terug.
Ik stap lekker door en dat voelt helemaal goed. Tot de volgende verre hoek en de bocht met de afslag. Net geen km. Weer rennen. Of joggen. Kleine pasjes en grijnzend denken aan hoe mensen bij de npw zullen reageren, maar hoe sterk wandelen kan zijn. Nu ren ik lekker. Zelfs de gevoeligheid wijkt. Toch ben ik het soepele rennen een beetje ontwent. Maar doorzetten kan ik nog prima en ik maak me totaal niet druk over een plus-7 tijd. Ik ren de 4,2km vol en dan is de hiel s avonds gevoeliger. Maar niet in rust en niet die wanhopige pijn. Intussen loop ik leeg, dus misschien helpt dat ook om weer wat ruimte te krijgen. Nu de rondjes uitbouwen. Ik voel me gemotiveerd om een hele ronde te rennen en dan 2 of 3 en zo tot 8 hier thuis. Dan red ik er tien in Ierland!
8 juli – een triatlon voor Vincent in Vathorst in de hitte en veel stappen zetten. Groot respect voor hem!
Maar zwemmen lukt mij vandaag niet, hardlopen ook niet nog een keer en fietsen ga ik morgen heel veel doen. Het is dan ook bloedjeheet buiten. Stikheet. Dat combineert slecht met leeglopen. Dus ik sla over. Mijn hiel is weer iets gevoeliger en ‘s morgens heel stijf. De stappen doen iets meer pijn, maar verre van hinderlijk en ik ben blij dat ik weer iets kon rennen gisteren en dat ik kan uitkijken naar meer.
9 juli Het rondje MARKERMEER!
Eindelijk heb ik m ook gefietst, het rondje Markermeer! Ik heb een tijd terug aan ZGvG gevraagd of ze een keer mee wilde en vandaag kwam het uit. Z vertrekt altijd vroeg en dat was nu eigenlijk wel lekker. Kwart voor 7 al op padā¦ In de eerste bocht waren we elkaar even kwijt, maar verder ging alles top! Voor de hitte en de drukte uit. Superfijn!! We kletsten. Over trainingen en trainers en dipjes en werk. De Almeerse dijken waren we snel af. Zand bij Duin was šš¼ en dan de brug over. Door naar Muiden. Overal nog stil. Op de dijk richting Amsterdam werd het wel drukker met lopers en fietsers en vooral veel š š! Op de fietssnelweg ging het tempo erin. Ik ontdekte dat Z dit rondje ook nog nooit had gedaan. Haha. Zelfs haar trainer had het nog nooit gedaan. En ik maar denken dat iedereen 2 keer per jaar deze ronde fietst!
Dan door de polder. Uitmuntend. Zo goed als windstil, nieuwe paden, dorpjes en super Hollands. Ik heb mijn hart verpand aan Zuiderwoude. Echt genieten. In Monnickendam komen we door de festiviteiten van Slag op Zuiderzee die nog stil zijn. Het is precies 9 uur en de klok slaat. Fantastisch.
Ik geniet heel erg. Dan de lange weg naar Hoorn. Saai en de wind trekt aan. Ik kan dat prima: liggen en drammen. Ik neem het voortouw. Ik drink voldoende. De ontwortelde bomen zijn indrukwekkend.
Hoorn door is lollig, gek om de weg te weten. Dan de dijken op naar Enhuizen. Ik was hier dus pas nog voor Ironman! Het is druk door een tourtocht. Ietwat hinderlijk, die grote groepen. Ik kwebbel tegen Z over de Hardman. We zetten door tot Enkhuizen en net op de dijk doen we een stop om bij te vullen.
100km in da pocket. Ik heb ontdekt dat de fietscomputer niet mee liep en ik ben laat (pas na 2 uur) aan gellies begonnen, maar ze werken superduper. Ik zit in mijn element! De Markermeerdijk is gaaf. Wind mee, hoog tempo en gezelligheid. Z is een toppert hoor! Respect. In de sluis ligt een grote containerboot. Dan āalleen nog maarā de Oostvaardersdijk af. Ook daar is het tempo hoog. Z heeft het iets zwaarder, ikke niks eigenlijk. Veel drinken en gellies, alles onder controle, geen trek, geen irritaties, nergens last van. Ik wil 160km halen voor de fietsbadge. Dus we gaan nog ff door via de gevangenis. Ik haal 150 in 5,5 uur. Keurig dus. En dan moet Z nog langer! Ik las 5.5 als vijf en een half uur, maar zij bedoelt 5 uur en 50 minuten. We fietsen nog een stuk erbij en dan langs en om mijn huis en ik ben blij!!
Het is ook nog niet laat en de rest van de middag is er nog. Ik tik m thuis af op 160, moeten het er 160,9 (komma negen) zijn voor de 100 mile. šš Ik lach er om. Thuis snel eten en ik ben niet echt moe! WĆ©l Ć©cht blij en trots (!!) en tevreden en happy. En daardoor lijkt de voet helemaal bij te trekken. Ook omdat Vincent nog een voldoende krijgt en daarmee zeker over gaat. Pak van m’n hart!